ISBN: Ostalo
Godina izdanja: Ms
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!


Kineska kultura je jedna od najstarijih i najkomplesnijih svetskih kultura, geografski prostor na kojem je ona dominantna obuhvata srazmerno veliki region u istočnoj aziji. Postoje velike regionalna razlike u običajima, i tradicijama.


Sadržaj:

1 Identitet
1.1 Regionalni identitet
2 Jezik
3 Društvo
3.1 Struktura
3.2 Vrednosti
3.3 Obrazovanje
3.4 Književnost
4 Spoljašnje veze

Identitet
U Kini je priznato 56 etničkih grupacija, među kojima su najbrojniji Han Kinezi. Među etnički grupama postoje velike razlike u jeziku, kulturi, hrani, tradicionalnom načinu oblačenja, umetnosti i dr. Kineski nacionalizam, pretežno prisutan među Han kinezima ponekad se naziva i Žongšua Mincu.

Regionalni identitet
Tradicionalna kineska kultura zahvata prostorno veliku površinu, te se u svakom regionu nalaze raličiti oblici potkultura. Međutim i pored toga svaki region ima takozvana `tri predačka blaga` npr. za region Guangdžou to su Čempi (vrsta kineskog začina), ostareli đumbir i seno. Te razlike iskazane su u jednoj od kineskih izreka: `十里不同風,百里不同俗/十里不同风,百里不同俗` (Shí lǐ bùtóng fēng, bǎi lǐ bùtóng sú)` ili bukvalno „Vetar se menja svakih sto lija, a običaji na svakih deset“.



Glavni članak: Kineski jezik i Klasični kineski jezik
Kineski jezik je veoma star, prvi tragovi se nalaze na kostima korišćenim za proricanje u vreme dinastije Šang. Od tada kineski je prošao kroz mnogo faza razvoja, klasični kineski bio je korišćen hiljadama godina, ali je bio rezarvisan uglavnom za učenjake i filozofe koji su bili viši sloj društva. Dok se danas uglavnom koristi Mandarinski kneski, iako postoje i neke druge, manje rasprostranjene varijante.

Društvo
Struktura
Od najstarijeg perioda tradicionalno kinesko društvo bilo je podeljeno u takozvana `četiri zanimanja` (aristokratija, seljaci, zanatlije i trgovci). Međutim u ranom periodu dinastije Sung granice između ova četiri staleža postaju nejasne i tokom vremena one više nemaju veliki značaj.

Vrednosti[uredi | uredi izvor]
Većina kineskih društvenih vrednosti je izvedena iz Konfudžijanizma, Taoizma ili Budizma, ili su ostaci drevnih kineskih običaja i religije.

Konfudžijanizam je bio glavna filozofija i religija tokom većeg dela carskog perioda, ali su postojale i druge filozofije kao što su Legalizam, ekstremnija verija Konfudžijanizma čije se učenje zasniva na principu nagrade i kazne, takođe postojale su i škole budizma uglavnom sa tibetanskim uplivom.

Sa jačanjem evropskog uticaja u 19. veku počela su se pojavljivati i druga nekineska filozofska učenja i socijalna razmišljanja, kao sada dominantni komunizam, tj. posebna kineska verzija koju je stvorio vođa kineske revolucije Mao Cedung (Maoizam).

Obrazovanje
Školstvo i učenjaštvo imaju dugu i jaku tradiciju u kineskom društvu, ali je obrazovanje bilo rezervisano uglavnom za muškarce višeg društvenog položaja. Takođe se u Kini razvio i poseban i složen sistem birokratskih testova i ispita, koji su bili polagani na određen period vremena. Najvažniji je bio tzv. Carski ispit koji je imao za cilj da odvoji najbolje činovnike, koji će služiti direktno u carskoj administraciji. Krajem 19. veka počeli su pozivi za promenu celokupnog kineskog društva i modernizaciju, pa tako i reformu školstva i administracije. Posle nekih uglavnom kozmetičkih reformi, usled pada dinastije Ćing i rascepkavanja teritorije između lokalnih zemljoposednika obrazovanje je ostalo na istom ili na nižem stupnju razvoja i dostupnosti. Od pobede Komunističke partije Kine u građanskom ratu 1949. uvedeno je obavezno devetogodišnje školovanje, te je sada prosečna pismenost 92% (96% za muškarce i 89% za žene).

Književnost[uredi | uredi izvor]
Kineska književnost je veoma stara, počinje za vreme dinastije Šang, a prve knjige koje su pronađenje datirane su za središnji period dinastije Džou. Za taj period vezan je i nastanak tzv. `Četiri knjige i pet klasika` (tradicionalni kineski: 四书五经, pinjin: Sìshū Wŭjīng), najvažnijeg skupa knjiga u kineskoj istoriji koje su bile korišćene u administraciji, religiji, kulturi, proricanju i u skoro svakom drugom aspektu života.