Naslov Moderna teorija drame / priredila Mirjana Miočinović ; [nacrt za korice Dušan Ristić ; omot Žarko Rošulj]Vrsta građe dramaJezik srpskiGodina 1981Izdavanje i proizvodnja Beograd : Nolit, 1981 (Subotica : Birografika)Fizički opis 510 str. ; 21 cmDrugi autori - osoba Miočinović, Mirjana, 1935- = Miočinović, Mirjana, 1935-Ristić, Dušan, 1913-1995 = Ristić, Dušan, 1913-1995Rošulj, Žarko, 1940-2018 = Rošulj, Žarko, 1940-2018Zbirka Književnost i civilizacija(Pl. sa omotom)Napomene Str. 9-40: Predgovor / Mirjana MiočinovićBeleške o piscima: str. 509-510Bibliografija: str. 501-506.Predmetne odrednice Moderna teorija drameTeorija književnosti -- DramaDrama -- U teorijiOvaj zbornik treba da prikaže nove pristupe drami koji su nastali i razvili se u našem vremenu. Dva su osnovna podsticaja koje kritičko mišljenje o drami danas ima. Prvi je u nizu novih kritičkih metoda istraživanja književnosti koje nalazimo u savremenoj kritici i koji su morali biti primenjeni i na dramu. Drugi je neslućeno cvetanje drame u razdoblju koje možemo nazvati razdobljem od Ibzena do Beketa. U tom razdoblju koegzistiraju klasična realistička drama i čitav niz nerealističkih dramskih postupaka među kojima se izdvajaju Pirandelovo „pozorište u pozorištu“, Brehtov „epski teatar“ i „pozorište apsurda“ Beketa i Joneska. Tako je pitanje koje se današnjem kritičkom istraživanju drame postavlja, dvostruko: kako na novi način čitati dramu? i: kako čitati novu dramu?Moderna teorija drame pokazuje nam nekolike odgovore i na jedno, i na drugo pitanje. U njenom prvom delu nalaze se tekstovi koji istražuju specifičnosti dramskog teksta kao dramskog teksta i pokušavaju da otkriju osnovne, „dubinske“ strukture drame kao književnog roda. Tu će čitalac naći tekstove kao što su „Šta je dramska situacija?“ Stena Jansena, „Dramaturške funkcije“ Etjena Surioa, „Aktancijalni model u pozorištu“ An Ibersfeld, kao i niz drugih koji, služeći se metodima što ih moderna kritika stavlja na raspolaganje istraživaču, pokušavaju da stvore jedan novi, dinamički model analize drame.U drugom delu knjige nalaze se tekstovi koji govore o klasičnim i modernim dramskim vrstama. Tu je „Excursus o ritualnim oblicima sačuvanim u grčkoj drami“ Džilberta Marija, zatim studije o komediji i melodrami Suzane Langer, Ludviga Jekelsa, Šarla Morona i Sergeja Baluhatog i, najzad, studija o Brehtovoj „dramaturgiji otuđenja“ Hansa Egona Holthauzena i studija o dramaturgiji koju (u nedostatku boljeg imena) još uvek zovemo „avangardnom“, odnosno „pozorištem apsurda“ ili „pozorištem poruge“, Emanuela Žakara.SADRŽAJMirjana Miočinović: PredgovorI DEOSergej Baluhati: Problemi dramske analizeEtjen Surio: Dramaturške funkcijeAn Ibersfeld: Aktancijalni model u pozorištuPol Žinestje: Dramska geometrijaSten Jansen: Šta je dramska situacija?Solomon Markus: Strategija dramskih licaDž. L. Stajan: Komunikacija u dramiRoman Ingarden: O funkciji govora u pozorišnoj predstaviJan Mukaržovski : Dve studije o dijaloguUna Elis-Fermor: Jedan tehnički problem: otkrivanje neizrečenih misli u dramiDžilbert Mari: Prilog raspravi o ritualnim oblicima sačuvanim u grčkoj tragedijiII DEONortrop Fraj: Specifične forme drameKurt fon Fric: Antička i moderna tragedijaSuzana Langer: Velike dramske forme: komični ritamLudvig Jekels: Prilog psihologiji komedijeŠari Moron: Pobednička maštaSergej Baluhati: Prema poetici melodrame4/7