Sudski slučajevi koji su potresli Srbiju „Jednog dana neko će morati da odgovori na pitanje koji su to parametri, zasluge ili rezultati zbog kojih je neko u toj meri bio unapređen za vreme jedne iste garniture pravosudne i one druge vlasti, dok su otpadali protivkandidati koji su sve te prednosti imali, sa mnogo više staža i iskazanih rezultata...“ – Vladimir Vučinić Kako sudske presude pre izricanja dospevaju do najviših predstavnika vlasti? Može li se kod nas dogoditi da neko pre hapšenja iz medija sazna da će biti uhapšen? Kako se tretiraju sudije u sistemu srpskog pravosuđa, za razliku od, recimo, američkog ili italijanskog? Kako danas u Srbiji prolazi sudija koji sledi sudsku praksu, pretpostavku nevinosti i, u krajnjoj liniji, dobrobit srpske države ali nije po volji političkim moćnicima? Da li je posle „velikog spremanja“ u srpskom pravosuđu 2012. godine sudska vlast postala nezavisna, ili, naprotiv, oruđe u rukama vlasti? Sva ova i druga bitna pitanja iz delokruga pravosuđa pokreće u svojoj ispovesti neposredan i pouzdan svedok današnje pravosudne kombinatorike u Srbiji, koji je profesionalnu i moralnu doslednost platio odricanjem od sudijskog poziva. Njegova karijera ispunjena je poznatim slučajevima, od „drumske mafije“, ubistva Pukanića, krijumčarenja ljudi, pobune JSO i suđenja Legiji i Šariću, do afera „Telekom“ i „Bodrum“ ili procesa Saveznoj izbornoj komisiji posle 5. oktobra. Kao sudija imao je prilike da učestvuje ili presuđuje u procesima protiv Čedomira Jovanovića, Predraga Bubala, Gorana Kneževića, Olivera Dulića, Zorana Drobnjaka, Milana Beka i drugih visokih zvaničnika i privrednika. Ipak, jedna odluka od koje nije hteo da odstupi, da vrati putnu ispravu Miroslavu Miškoviću, izazvala je medijsku hajku i interni mobing koji su ga primorali da se posle četvrt veka sudijske prakse, mimo svoje volje i uprkos priznanjima, preseli u advokaturu.