ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1980.
Oblast: Nordijska mitlogija
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Sara Til - Dzinovi
Ilustrovali Dzulek Heler, Kerolin Skrejs, Huan Vijngor
Oblikovao Dejvid Larkin

Jugoslavija/Otokar Kersovani, Beograd/Rijeka, 1980.
Tvrd povez, 191 strana. Knjiga je bibliotecki otpis, ali nije pecatirana, vec samo na nekoliko mesta ima ispisan inventarski broj. Vidi slike.
RETKO!

Tačno poreklo verovanja u džinove nije sasvim jasno. Neki naučnici sa Bliskog istoka smatraju da su nastali kao zlonamerni duhovi nastanjeni u pustinjama i nečistim mestima, koji su često uzimali oblike životinja; drugi smatraju da su to izvorno paganska prirodna božanstva koja su postepeno postala marginalizovana jer su druga božanstva uzimala veći značaj. Ipak, mnogi Arapi su u predislamsko doba obožavali džinove, mada se za razliku od bogova džinovi nisu smatrali besmrtnima.
Iako ih smrtnost svrstava niže od bogova, čini se da je potovanje džinova imalo veći značaj u svakodnevnom životu predislamskih Arapa od samih bogova. Prema uobičajenom arapskom verovanju, gatare, predislamske filozofe i pesnike su inspirisali džinovi.[6][5] Njihova kultura i društvo bili su analogni toj predislamskoj arapskoj kulturi, sa plemenskim vođama, koji su štitili svoje saveznike i osvećivali ubistva za bilo kog člana njihovog plemena ili saveznika. Mada džinske moći nadmašuju ljudske, moguće je da bi čovek mogao ubiti džina u pojedinačnoj borbi. Smatralo se njin može poprimiti različite oblike, ali je najviše straha ulivao njegov nevidljivi oblik, jer bi tada mogao napasti, bez a bude primećen. Strah od džinova je takođe postojao, jer se smatralo da su oni odgovorni za razne bolesti, uključujući mentalne bolesti. Julius Velhausen je uočio da se smatralo da takvi duhovi nastanjuju pusta, prljava i mračna mesta, i da ulivaju strah. Postojala je potreba da se osoba se od njih zaštiti, međutim oni nisu bili oličenje pravog kulta.
Neki učenjaci tvrde da je anđele i đavole poslao prorok Muhamed u Arabiju i da nisu postojali među džinivima. S druge strane, Amira el-Zejn tvrdi da su anđeli bili poznati paganskim Arapima, ali da je izraz džin korišten za sve vrste natprirodnih entiteta među različitim religijama i kultovima; tako su zoroastrijski, hrišćanski i jevrejski anđeli i đavoli povezani sa „džinovima“. Al-Džahiz pripisuje predislamskim Arapima verovanje da društvo džinova sačinjava nekoliko plemena i grupa, te da su im pripisivani neki prirodni događaji, poput oluja. Takođe su smatralo da džinovi mogu zaštite, oženite, kidnapuju, poseduju i ubijaju ljude.

Div (mitologija)
Div (staroslovenska riječ), gorostas, orijaš. Milan Vujaklija u Leksikonu stranih reči i izraza pojam džin (ar. riječ) objašnjava i sa riječju div. Riječ div je zadržala svoj izvorni smisao tako da i danas označava izuzetno visokog i krupnog čovjeka. Održala se i u nekim toponimima a i srpskim prezimenima.
Porijeklo riječi
Riječ div je staroslovenskog porijekla. Srodna je iranskom dev, indijskom deva, staronjemačkom div, latinskom divus – božanstvo.
Div u srpskoj mitologiji
Petar. Ž. Petrović kaže:
„Div je mitski gorostas, čovek ogromne snage i uzrasta: običnog čoveka drži na dlanu, lopatom ga prebacuje preko velike reke; baca topuz pod oblake, pa ga dočekuje rukama; svojim dahom pretura ćosavu decu, a kuće ruši i raznosi kao perušine. Ima jedno oko na čelu ili na vrhu glave, guste obrve kao šuma i magični kamen na vrhu glave, a korak mu je velik koliko put od sahat hoda... Divove rađaju vile sa narodnim junacima. Oni su dvolični i često glupi, pa zato brzo nasedaju.“