Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine

Slika Akademski Slikar Perica Donkov

Dimenzije slike: 30,5cm x 40cm

No.108

Perica Donkov (Mazgoš 1956) je srpski likovni umetnik, redovni profesor Fakulteta umetnosti, Univerziteta u Nišu, član ULUS-a od 1983. godine i istaknuti umetnika od 2004. godine.

Život i karijera
Rođen je 1956. godine u Mazgošu, Opština Dimitrovgrad tada u SFR Jugoslaviji. Fakultet likovnih umetnosti završio je u Beogradu 1981. godine. Na istom fakultetu magistrirao je slikarstvo 1984. godine, u klasi profesora Radenka Miševića.

Član je ULUS-a od 1983. , u statusu slobodnog umetnika do 2008. Godine 2004. dobija status istaknutog umetnika.


Donkovu je 2003. godine, u požaru uništen njegov atelje u Niškoj tvrđavi. Sa njim je nestao i veći deo slikarevog opusa. Prostor nekadašnjih ateljea Perice Donkova u niškoj Tvrđavi, danas stoje kao, ruglo i ružan podsetnik o stavu i načinu na koji se nadležne institucije ophode prema umetnicima i autorima sa reputacijom čiji su radovi zajedno sa zidinama izgoreli.
Kada je Donkovu 2003. godine, u požaru uništen njegov atelje u Niškoj tvrđavi sa njim je nestao i veći deo slikarevog opusa. Posle ovog nemilog događaja svaka izložba Donkova postala je znak umetničke i ljudske pobede slikara bez ateljea,
koji ne pristaje na pauze u radu; ova situacija, s druge strane, svakako je inicirala fazu redukcije boje pa je olovnosiva dominantna a kvalitet slikarske materije vrlo decentan

Od 2008. godine radi kao profesor na Fakultetu umetnosti u Nišu, a od 2014. godine je u zvanju rednog profesora. Živi i stvara u Nišu. Godine 2015. izašla je o Perici Donkovu monografija „ Slika kao sklonište“ autora Milete Prodanovića u izdanju Vujičić kolekcija Beograd.

Likovno stvaralaštvo

Naslovna strana monografije o Perici Donkovu
Na domaćoj umetničkoj sceni Perica Donkov se pojavio sredinom osamdesetih 20. veka,
da bi već krajem te decenije bio viđen je kao jedan od protagonista novog enformela. Od tada, u njegovom opusu, se može otkriti veoma izražena, jasno trasirana alhemičarska „ olovna žica” , zatim stalno istraživanje međuodnosa materije i duha, kao i negovanje svojevrsne „ patine sakralnog” . Podsetićemo da je Donkov utemeljio vlastiti stilsko-poetski kredo u domenu novog enformela – objašnjenog kao „ slikarstvo znaka, gesta i materije, po drugi put” . Sve što potom Donkov bude kreirao biće gotovo palimpsesti, s delikatnim asocijacijama na pepeo i prah, na prolaznost. [2]

Kao jedan od najznačajnijih predstavnika neoenformela na našim prostorima izlagao je na svim značajnijim likovnim manifestacijama tokom osamdesetih i devedesetih godina 20. veka. [a] Ako je u ranim radovima Perice Donkova znak bio nedvosmisleno apstraktan, tek nagoveštavajući moguće simboličke asocijacije, na slikama nastalim krajem završne decenije prošlog veka znak ponekad dobija prepoznatljivost, skoro neočekivanu u okvirima dotadašnje umetnikove poetike.


Fuga (2001), Narodni muzej Kraljevo
Likovno stvaralaštvo Perice Donkova, danas predstavlja ubedljivu slikarsku pojavu, nastalu u vitalnoj klimi postmodernih traženja i svojevrsne reinterpretacije modernističkog jezika na početku trećeg milenijuma.

Njegovo stvaralaštvo, danas je zastupljeno u svim relevantnim razmatranjima likovne scene Jugoslavije i Srbije počev od 1981. godine do danas.

Izložbe
Učestvovao je na više od sto pedeset kolektivnih izložbi, a trideset puta je samostalno izlagao (Beograd: 1985 – galerija KNU, 1994 – Salon MSU, 1998 – galerija ULUS-a, 2002 – Kulturni centar; Niš, Vranje, Gelzenkirhen, Novi Sad, Vršac, Pančevo, Sofija, Oslo… ).

Priznanja:
11. januarska nagrada Grada Niša
Dobitnik je četrnaest nagrada za slikarstvo, među kojima su značajnije:

Zlatna paleta ULUS-a,
Nagrada „ Milan Konjović” ,
Nagrada „ Beli anđeo” , [3]
Nagrada „ Đorđe Krstić” ,
Nagrada galerije „ Nadežda Petrović” ,
Nagrada beogradske kritike za izložbu meseca
Dobitnik je i priznanja Grada Niša:

Nagrade „11. januar” , za 2010. godinu.
Politikina nagrada za najbolju izložbu u 2019. godini
Dela mu se nalaze u stalnoj postavci Muzeja savremene umetnosti – Beograd, Muzeju grada Beograda, Galeriji SLU – Niš, muzejskim i privatnim zbirkama, javnim prostorima, u Sofiji, Balčiku, Oslu, Gelzenkirhenu, NJujorku, Čikagu, Londonu, Solunu, Veneciji.