ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 440
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Pesma o Sidu (šp. Cantar de mio Cid) prvo je u celosti sačuvano delo španske književnosti i smatra se da je nastalo oko 1140. godine. Ima veliki značaj ne samo za špansku, već i za srednjovekovnu evropsku književnost. Reč je o epskoj pesmi koja je temeljena na životu narodnog junaka po imenu Rodrigo Dijaz od Vivara (Rodrigo Díaz de Vivar), takođe poznatom kao Sid Osvajač (El Cid Campeador). On je bio kastiljanski ratnik i junak koji je aktivno učestvovao u Rekonkisti Iberijskog poluostrva u službi kastiljanskih kraljeva, ali i nezavisno. Sačuvan je jedan rukopis iz 1307. godine, zapisan skoro dva veka nakon nastanka. Ovaj rukopis se obično naziva bivarski ili vivarski, prema imenu mesta Vivara (ranije: Bivar) u čijem se opštinskom arhivu čuvao još u XVI veku. Danas se čuva u Nacionalnoj biblioteci u Madridu. Poznato je ime zapisivača ove pesme, za koga se samo zna da je bio svešteno lice. Smatra se da ju je zapisao po nečijem diktatu. Ep se sastoji od preko 3700 stihova na 147 strana, s tim da prvih nekoliko nedostaje. [1]



Struktura dela i metrika
Pesmu o Sidu čine tri dela. Ta tri pevanja su prilično jasno razgraničena. Sastoji se od više od 3700 stihova, u kojima je broj stihova veoma neujednačen i kreće se od 9 do 22. Svaki stih podeljen je na polustihove, a mesto cezure je neujednačeno, pa tako sthove odlikuje i velika raznovrstnost u metričkom sklopu: 7+7, 6+7, 7+8, 6+8, 8+7, 5+7, 8+8, 5+8 itd. Ramon Menendes Pidal, do danas najveći poznavalac Pesme o Sidu, otkrio je 52 vrste stihova u ovom spevu, a došao je do zaključka da su najbrojniji polustihovi od 7 slogova. Pesmu o Sidu odlikuje i asonantska rima, to jest podudaranje krajnjih naglašenih vokala manjeg ili većeg broja stihova. Stihovi nisu objedinjeni u strofe, već u grupe koje se nazivaju tiradas, a broj stihova u okviru njih varira od tri do sto.


Menendes Pidal smatra da je pesma nastala oko 1140. godine, ali je prvi put zabeležena tek 1307. Zabeležio ju je Per Abat, za koga se jedino zna da je bio svešteno lice. Smatra se da je spev zapisao tako što mu je neki huglar diktirao pesmu ili mu dao neki raniji tekst. Na rukopisu su vršene izvesne ispravke, od kojih neke potiču od samog zapisivača, a druge su došle kasnije. Pesma je sačuvana samo u jednom rukopisu koji se naziva bivarski ili vivarski, u čijem se opštinskom arhivu čuvao još u XVI veku. U narednim vekovima promenio je više vlasnika, sve dok 1960. nije postao svojina Nacionalne biblioteke u Madridu. Rukopis se sastoji od 74 lista, odnosno 147 strana, a ima 3730 stihova. Pored početnog lista nedostaju mu još dva, jedan koji bi stajao između sadašnjeg 47/48. lista, odnosno između 2337/38. stiha, a drugi između 69/70. lista, odnosno između 3507/8. stiha. Sadržinu delova koji nedostaju saznajemo zahvaljujući Menendesu Pidalu, koji je praznine popunio odgovarajućim delovima iz Hronike dvadeset kraljeva (Crónica de veinte reyes), u koju je bila uneta druga verzija poeme, pretočena u prozu tokom XIV veka i ispunjava poglavlje o vladavini Alfonsa VI. [1][3]

Izdanja
Spev je prvi put objavljen 1779. godine. Objavio ga je Tomas Antonio Sanćez u okviru knjige Colección de poesías castellanas anteriores al siglo XV. U toku XVIII i XIX veka spev je bio objavljivan više puta. Menendes Pidal je dugo i isrpno proučavao ovaj rukopis i savremeni hispanisti najčešće koriste njegovo izdanje Pesme o Sidu. Postoje dva srpska izdanja ovog dela. Najstarije, iz 1977. godine, preveo je Vlado Drašković u sardanji sa izdavačkom kućom „Filip Višnjić“ u Beogradu. Drugo, iz 1991. godine, izdala je izdavačka kuća „Bagdal“ iz Kruševca, a preveo ga je Ljubomir B. Ristanović....