ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 404
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

`Lanjski sneg` - poslednji `antiroman` Branka Andrića Andrle


Breadcrumb
NASLOVNA
SCENA
`LANJSKI SNEG` - POSLEDNJI `ANTIROMAN` BRANKA ANDRIĆA ANDRLE
SCENA
12.04.2023. 23:05
Beta
Novosadski umetnik
`Lanjski sneg` - poslednji `antiroman` Branka Andrića Andrle
knjigaIzvor: Shutterstock
Share on Facebook
Share on Twitter
Share on Viber
Share on Whatsapp
Share on Email
Kulturni centar Vojvodine `Miloš Crnjanski` objavio je poslednji `antiroman` poznatog novosadskog avangardnog umetnika Branka Andrića Andrle (1942-2005) `Lanjski sneg`, saopšteno je iz te institucije.
`To je roman koji se ne može prepričati jer u njemu Andrla nastavlja svoje umetničke eksperimente koji su bili odlika i svih njegovih ranijih knjiga`, navedeno je u saopštenju.

Ocenili su da je `Lanjski sneg` specifična kozerija o putovanju i mestima za koja nismo sigurni da li postoje ili da li miruju.

Andrlin sin, Branko Andrić mlađi, ukazao je uredništvu Kulturnog centra Vojvodine `Miloš Crnjanski` na činjenicu da je u Andrlinoj zaostavštini rukopis romana na kojem je pisac radio poslednjih godina pre tragične pogibije, objasnili su u saopštenju.



Branko Andrić Andrla (Novi Sad, 9. april 1942. – Dunaujvaroš, 20. oktobar 2005) bio je srpski multidisciplinarni umetnik. Bavio se muzikom, pisanjem, filmom i crtanjem stripova.[1] Živeo je u Novom Sadu i Beču.

Biografija
Detinjstvo i mladost
Branko Andrić je rođen 1942. u Novom Sadu. Njegov otac Branko Andrić (1921-1942) je dva meseca pre nego što će se Andrla roditi, uhapšen od strane mađarskih fašista i ubijen kao hiljade drugih žrtava bačenih pod led zamrznutog Dunava.

Posle završetka humanističke gimnazije (Jovan Jovanović Zmaj) u Novom Sadu, Andrić završava Višu školu za političke nauke u Beogradu i Višu pedagošku školu, smer likovna umetnost u Novom Sadu. Posle studija je počeo da piše za mnogobrojne jugoslovenske kulturne časopise (Letopis Matice srpske, Student, Književna reč, Indeks, Oko, Riječka revija, Polja, Lica i dr). Održavao je mnogobrojne književne večeri po celoj Jugoslaviji i sarađivao je na filmovima Dušana Makavejeva, Želimira Žilnika i Karpa Aćimovića - Godine. Kratak film „Zdravi ljudi za razonodu“ (Litany for ideal people) Karpa Aćimovića - Godine, u muzičkoj pratnji Branka Andrića je dobio prvu nagradu kratkog filmskog festivala u Beogradu i nagradu novinara u Oberhausenu, u Nemačkoj.[2]

Selidba u Beč
Branko Andrić se 1972. preselio u Beč, upoznao Ditera Šragea i učestvovao u programu slobodnog bioskopa. Pored svoje delatnosti crtača, počeo je da piše pesme na nemačkom („Gastarbajterske pesme“), koje izdaje početkom 80-tih kao samoizdavač. Učestvovao je u osnivanju i oživljavanju Bečke Arene. Njegovom doprinosu programu bečke arene, od 70-tih do 90-tih godina pripada niz književnih večeri, i nastupa grupe Imperium of jazz, kao i inicijalizacija i organizacija nekoliko muzičkih festivala alternativne muzike sa područja čitave Jugoslavije. Dobija mnogobrojne nagrade kao npr. Prvu nagradu na Ziroks konkursu za umetničku grafiku 1975.

Imperium of Jazz
Krajem 70-tih godina Branko Andrić osniva grupu Vojvođanski bluz bend sa kojom nekoliko puta nastupa u Beogradu i Novom Sadu. Početkom 80-ih napušta „Vojvođanski bluz bend“ da bi osnovao „Imperium of Jazz“ (pravilno se piše sa v, latinskim u). U bendu su od samog početka nastupali najbolji muzičari iz Novog Sada. Do 2005. nastupalo je 150 muzičara u raznoraznim aranžmanima. Poznatija imena: Boris Kovač, Zoran Bulatović - Bale, Jovan Torbica, Zoran Mraković, Atila Šoti...

Smrt
20. oktobra 2005. Branko Andrić se u jednoj ulici u blizini Dunaujvaroš sudario sa jednim „vozačem koji je prešao na njegovu stranu“, i izgubio život.[3]

Godine 2014. osnovan je Centar za umetnost i umetnička i kulturna dešavanja u Beču koji nosi njegovo ime.