Cena: |
Stanje: | Polovan bez oštećenja |
Garancija: | Ne |
Isporuka: | Pošta CC paket (Pošta) Post Express Lično preuzimanje |
Plaćanje: | Tekući račun (pre slanja) Ostalo (pre slanja) Lično |
Grad: |
Novi Sad, Novi Sad |
ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Jezik: Srpski
Godina izdanja: Ss
Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!
Radoslav Petković (Beograd, 21. jul 1953 — Novi Sad, 27. oktobar 2024) bio je srpski književnik.[1][2][3][4] Autor je pet romana, dve knjige priča i sedam knjiga eseja. Prevođen je na francuski, nemački, grčki, mađarski, italijanski, ruski i slovački jezik.[5]
Biografija
Majka mu je bila profesorka francuskog jezika, otac inženjer. U Beogradu je završio gimnaziju, a 1982. diplomirao je na grupi za jugoslovensku i opštu književnost na Univerzitetu u Beogradu.
Od 1983. do 1987. bio je glavni urednik časopisa Književna kritika. Od 1988. do 1994. godine radio je kao sekretar Zadužbine Ive Andrića. U periodu od 1994. do 2001. godine delovao je u statusu slobodnog umetnika. Od 2001. do 2004. godine bio je generalni direktor Zavoda za udžbenike i nastavna sredstva u Beogradu. Od februara 2009. pa do odlaska u penziju 2018. u Pokrajinskom sekretarijatu za kulturu AP Vojvodine bio je zamenik sekretara i pomoćnik.[6]
Bavio se prevođenjem sa engleskog: prevodio je prozu Tolkina, Čestertona, Roberta Luisa Stivensona i Danijela Defoa. Tokom devedesetih bio je kolumnista „NIN”-a, dnevnog lista „Demokratija”, kao i stalni saradnik „Vremena” i „Evropljanina”. Više od deset godina bio je redovni kolumnista najtiražnijeg srpskog dnevnog lista „Blic”. Od 1993. bio je autor Vremena knjige, od 1996. Stubova kulture, a od 2014. Lagune.
Živeo je u Beogradu do 2000, kada se preselio u Pančevo. Od 2006. živeo je u Novom Sadu, sa suprugom Vladislavom Gordić Petković.
Preminuo je u Novom Sadu 27. oktobra 2024. godine i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.