ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1967.
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Knjaževac

Izdavački zavod Jugoslavija, 1967.
Prevod Božidar Marković
Klasični romani evropskog romantizma.

Preplićući uspomene i sanjarenja, razmišljanja i snove, Žerar de Nerval piše o ljubavi i potrazi za njom, o nadi i očajanju. Svoje ljubavi prema Silviji, Adrijeni i Aureliji ovaj pesnik himeričkih vizija preobražava u neku vrstu mističnog kulta, gradeći ga briljantnim stilom, lirizovanim opisima prirode i vlastitih emocija.

Nervalove cuvene novele `Aurelija-Silvija`, objavila je `Narodna knjiga` u biblioteci `Antologija svetske knjizevnosti`. Za prevod sa francuskog pobrinuo se Bozidar Markovic. U `Aureliji-Silviji`, Nerval preplice uspomene, sanjarenja, secanja, snove, preplicuci reci o ljubavi i strasti sa uzaludnom potragom za njom, nadom i ocajanjem. Nerval od ljubavi cini misticni kult, a njegovo pisanje odlikuje briljantan stil, izraziti lirizam najviseg reda i prefinjenost kazivanja. `Aurelija-Silvija` su, zapavo, prozni, lirski medaljoni, koji su istovremeno i istorija Nervalovih autobiografskih ljubavnih bolesti. `Aurelija-Silvija` ipak nije poziv na zivot kao san, nego dokaz da proza moze ponekad biti lirskija i od najtananije lirike. Citaoci Nervala prepoznace ga kao prethodnika Bodlera, Verlena, Malarmea i Valerija.U pomamnoj brzini zivljenja koje se prenelo i na literaturu obezvredjujuci je, `Aurelija-Silvija` dragoceno je i lekovito usporenje.
Sanja Domazet

Žerar de Nerval (fr. Gerard de Nerval; Pariz, 22. maj 1808 — Pariz, 26. januar 1855) je bio jedan od najpoznatijih francuskih književnika epohe romantizma.
Biografija

Rodio se u Parizu, u siromašnoj građanskoj porodici. Rano je ostao bez majke, čijeg je stalnog prisustva lišen od samog rođenja, jer je bio dat nepoznatim starateljima. Detinjstvo je proveo kod rođaka u mestu Mortfonten, severno od Pariza. Kao veoma mlad je počeo da objavljuje stihove, patriotski nastrojene. Bio je veliki obožavalac Napoleona Bonaparte, a kao umetnik je gajio kult nemačke kulture. Posle dva zatvaranja zbog učestvovanja u studentskim neredima 1832, istakao se, kao student medicine, u borbi protiv kolere koja je harala Parizom. Po povratku sa jednog putovanja, 1834. godine, prvi put je sreo glumicu Ženi Kolon (fr. Jenny Colon). Pesnikova ljubav vremenom je postala opsesija i dobila karakter uzvišenog, mističnog kulta. Živeo je siromašno, samo od svog književnog rada. Godine 1841. pokazali su se prvi vidljivi znaci njegovog mentalnog poremećaja, što je sam nazvao „proširivanje sna u stvarni život“. Nakon smrti Ženi Kolon 1842, krenuo je na put po istočnim zemljama. Inspirisan tim putovanjima objavljuje knjigu Put na istok. Iste godine (1851) Nerval zapada u tešku duševnu krizu. Odlazi u sanatorijum na lečenje, ali se i dalje bavi književnim radom. Pušten je 1854. Od tada je živeo lutalački životom, u nemaštini, a duhovnu pometenost povećavao je i njegov strah da više neće moći književno da stvara. U zoru 26. januara 1855. prolaznici su našli pesnika obešenog o rešetke prihvatilišta za sirotinju.
Romantičar

Žerar de Nerval je dugo bio svrstavan u grupu „drugih“ ili čak „manjih“ romantičara i odvajan od četiri „velika“ predstavnika francuskog romantizma (Lamartin, Igo, Vinji, Mise). Pored specifičnosti njegove poezije, koja se umnogome razlikovala od dotadašnje i od njemu savremene pesničke tendencije, i sam Nerval je doprineo takvom statusu, jer svoja najbolja pesnička ostvarenja nije objavljivao u samostalnim zbirkama, već ih je pripajao proznim delima.

Po nekim svojim crtama Nerval je izraziti romantičar. Bio je jedan od prvih pripadnika grupe „Mlada Francuska“ (fr. La Jeune France), koja je predstavljala aktivno telo romantičarskog pokreta. U duhu tadašnjih intelektualnih težnji on se interesuje za egzotične zemlje, za primitivne narode i folklor, domaći i strani.

Međutim, ono što Nervala čini romantičarem u najčistijem smislu te reči jeste njegova potpuna iskrenost. Za njega pisanje nije bilo zabava ili sredstvo za postizanje uspeha, pa čak ni obična unutrašnja potreba, već pitanje opstanka. Sva njegova životna sudbina bila je vezana za književni stvaralački rad. Celo poetsko delo Žerara de Nervala je pomno praćenje i beleženje sopstvenih doživljaja, nemira, patnji, lutanja i nadanja.
Preteča simbolizma i nadrealizma

Nervalov ugled kao pesnika naročito je porastao posle pojave simbolizma, na koji je izvršio veliki uticaj. Taj uticaj je obeležio obe struje ovog pravca: onu koju je vezana za Verlena i Malarmea, a vodi do Valerija, i drugu, koja od Remboa, preko Apolinera, vodi do nadrealizma.

Kao i kasnije simbolisti, Nerval traži veze (korespondencije) među svim stvarima sveta, traži odnose između sna i jave, nastoji da shvati skriveni smisao svega što nas okružuje i da to dočara više sugestijama, nagoveštajima, nego eksplicitnim objašnjenjima. Njegove pesme su bez retoričkih elemenata, hermetične, ispunjene rečima bez preciznog i jasno određenog značenja koje imaju prizvuk magičnih formula. Pre simbolista i nadrealista Nerval ukida granice između normalnog i nenormalnog, ponire u podsvest i teži intuitivnom otkrivanju apsolutnog.

Taj uticaj se oseća i u modernoj poeziji i prozi. U pogledu istraživanja vremena Nerval je prethodnik Marsela Prusta, što je i sam Prust priznavao, nazivajući ga najvećim genijem 19. veka, pored Šatobrijana. Umesto objektivnog uzimanja prošlosti koja je evocirana pomoću intelektualnog pamćenja, Nerval uvodi afektivno pamćenje, subjektivno i neposredno, koje boji i oživljava prošlost.