Godina izdanja: Ostalo
ISBN: Ostalo
Jezik: Srpski
Autor: Strani

k21
Josif Flavije (lat. Flavius Iosephus; Jerusalim, rođ. 37. ili 38 -umro posle 100) je bio jevrejski vojskovođa, istoričar i pisac.[1]

Biografija
Rođen je u Jerusalimu kao izdanak uglednog roda. Do sticanja rimskog građanstva njegovo ime bilo je Josif sin Matijin (heb. Joseph ben Matityahu). Bio je sveštenik jerusalimskog hrama, a po političkom uverenju i pripadnosti bio je farisej. Nakon što je rimski prokurator Galileje zarobio neke jevrejske sveštenike, otputovao je kao vešt pregovarač u Rim da bi ih izbavio.

Tokom boravka u Rimu toliko su ga fascinirali rimska kultura i običaji da je postao romanofil. U Prvom jevrejskom ustanku protiv Rimljana, koji je 66. buknuo u Judeji, ubrzo po njegovom povratku iz Rima u rodni Jerusalim, bio je u prilično neopredeljen između rodoljublja i romanofilstva. Nastojao je da se ustanak protiv rimskih okupatora što pre stiša uz što manje žrtava. Kad mu je bila poverena odbrana Galileje izvršio je svoju građansku dužnost i na kraju se predao rimskom vojskovođi Vespazijanu. Prorekao mu je da će uskoro postati rimski car, što se zaista i obistinilo dve godine kasnije. U znak priznanja za to proročanstvo Vespazijan je vidovitog Josifa, koji je bio njegov rob, proglasio slobodnim građaninom, a Josif je u znak zahvalnosti uzeo rodno ime svog zaštitnika - Flavije - pa se otada naziva Josif Flavije. Nastanio se u Rimu gde na grčkom piše Rat Jevreja, Stara istorija Judejstva i Protiv Apiona.

U velikom pohodu rimske vojske na Jerusalim 70. pratio je mladog vojskovođu Tita, Vespazijanovog sina. Prilikom dugotrajne i nadmoćne rimske opsade Jerusalima nagovarao je gradske vođe da se grad preda Rimljanima da bi se izbegle nepotrebne ljudske žrtve.