ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 227
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

I izdanje!

1953 g.

Ranko Marinković (Komiža, 22. veljače 1913. - Zagreb, 28. siječnja 2001.) je bio hrvatski književnik i dramski pisac.

Ranko Marinković rodio se 22. veljače 1913. na Visu gdje je završio pučku školu, a potom nastavlja gimnaziju u Splitu i Zagrebu. U Zagrebu je završio Filozofski fakultet. Tokom 2. svjetskog rata u Splitu je uhićen je od Talijana, te je interniran u logor Ferramonteu (Kalabrija). Nakon pada Italije 1943. odlazi u Bari, i prebacuje se u sinajski zbjeg El Shatt. Nakon rata radi u Nakladnom zavodu Hrvatske. Potom postaje direktor je Drame zagrebačkoga HNK, gdje službuje između 1946. i 1950. Godinu poslije 1951. postaje profesorom na zagrebačkoj Akademiji za kazališnu umjetnost, gdje radi do umirovljenja. Pred kraj života je postao sljedbenik Franje Tuđmana te bio vijećnik HDZ u Gradskoj skupštini Zagreba. Umire 2001. godine


MARINKOVIĆ Ranko – književnik (Vis, 22. II 1913 – Zagreb, 28. I 2001). Potiče iz stare porodice koja se u Komiži pominje od XV veka. Osnovnu školu završio je 1923. na Visu, nižu gimnaziju 1927. u Splitu i višu 1932. u Zgbu. Diplomirao je 1938. na Filozofskom fakultetu u Zgbu. Do izbijanja rata radio je kao nastavnik u privatnoj gimnaziji Zdenka Vojnovića. U proleće 1943. interniran je u italijanski logor Feramonte u Kalabriji, a posle pada Italije preko Barija je stigao u El Šat na Sinaju, gde je bio sekretar Kulturno-informativnog odeljenja. Posle rata kratko vreme je bio referent u Ministarstvu prosvete i kulture, pa urednik u Nakladnom zavodu Hrvatske, sekretar Književnog odeljenja 1945/46, a od 1946. do 1950. direktor Drame HNK u Zgbu. Jedan je od osnivača Kazališne akademije (kasnije Akademija za kazališnu i filmsku umjetnost) 1950. i na njoj je predavao, kao docent, pa vanredni i redovni profesor sve do penzionisanja. Prve novele, u kojima otkriva svoj kritički i satirični pogled na stvarnost, objavio je uoči Drugog svetskog rata. U svojoj prvoj drami Albatros pokazao je poznavanje scene i psihologije ličnosti, što je kasnije iskoristio pišući pozorišne kritike koje su 1951. objavljene u knjizi Geste i grimase. Posle rata razvio se u značajnog pisca sa ovih prostora, nikada ne insistirajući na kvantitetu – objavljivao je malo, ali je uvek uspevao da svakim delom unapredi kvalitet svog stvaralaštva. Pisao je eseje, novele, drame, romane, književne, pozorišne i filmske prikaze. Svoje radove je objavljivao u časopisima, listovima i raznim drugim publikacijama: „Mladost”, „Učiteljski podmladak”, „Danica”, „Južni pregled”, „Književni horizonti”, „Dani i ljudi”, „Ars 37”, „Nova riječ”, „Novosti”, „Hrvatski književni zbornik”, „Republika”, „Radio Zgb”, „Radio Bgd”, „Hrvatsko kolo”, „Narodni list”, „Svedočanstva”, „Zagrebački tjednik”, „NIN”, „Politika”, „Nova misao”, „Vjesnik”, „Književnost”, „Književne novine”, „Pobjeda”, „Sovremenost”, „Vjesnik u srijedu”, „Borba”, „Prosvjeta”, „Jedinstvo”, „Novi list”, „Rad”, „Telegram”, „Panorama”, „Delo” i dr. Neka njegova dela su dramatizovana: roman Kiklop 1974, novela Prah 1975. i Zagrljaj 1976, a filmovan je Kiklop. Član je Društva književnika Hrvatske od 1945. Nagrađen je Saveznom nagradom 1948, Nagradom grada Zgba za Gloriju i NIN-ovom za Kiklopa 1965, Nagradom grada Zgba i Goranovom nagradom 1966, Nazorovom nagradom za životno delo 1976, a odlikovan je Ordenom zasluga za narod za rad u El Šatu, Ordenom rada i republičkim Ordenom sa srebrnim vencem. U SNP je prikazana njegova drama Glorija 1984. Drama je napisana 1955. i na najbolji način pokazuje osobine M. literature. U drami je „živ dijalog, dokazana atmosfera mediteranskog podneblja, antiklerikalna nota, tanana psihologija pri stvaranju pojedinih likova, nesumnjive su odlike ove drame koja je na jugoslovenskim pozornicama pronela slavu jednog nesvakidašnjeg dramskog talenta”. Njegova dela su prevođena na više jezika. Prva supruga mu je bila Branka Rakić (v).

BIBL: Albatros, Zgb 1939; Proze, Zgb 1948; Ni braća ni rođaci, Zgb 1949; Oko božije, Zgb 1949; Geste i grimase, Zgb 1951; Pod balkonima, Bgd 1953; Ruke, Zgb 1953, 1969, 1972, Bgd 1956, 1962, 1964, 1970, Sarajevo 1964; Race, Skoplje 1966; Ruke – Zagrljaj, Osijek 1966; Glorija, Zgb 1955, 1956, Bgd 1966, 1968, 1969; Poniženje Sokrata, Zgb 1959; Karneval i druge pripovijetke, Zgb 1964; Koštane zvijezde, Sarajevo 1961; Kiklop, Bgd 1965, 1966, Zgb 1971; Novele, Zgb 1966; Zagrljaj i druge novele I, Bgd 1966; Zajednička kupka, Zgb 1980; Sabrana djela 1–6, Zgb 1982; Nevesele oči klauna, Zgb 1986.
MG57 (L)