ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1975
Autor: Domaći
Jezik: Hrvatsko-srpski

Polovna knjiga, zaštitni omot blago pohaban, ostalo izuzetno očuvano.

Autori: Miroslav Bertoša, Zvane Črnja, Vanda Ekl. . .
Izdavač: Čakavski sabor - Žminj, Skupština općine Poreč - Poreč,
1975. god.
Tvrd povez sa zaštitnim omotom, 30,5 cm.
110 str. + Mapa Poreča, kunstrdruk, ilustrovano uglavnom crno-belim fotografijama,

Poreč (ital. Parenzo, lat. Parens/Parentium) je grad u Hrvatskoj u Istarskoj županiji. Smešten je na zapadnoj obali poluostrva Istre.

Mesto je naseljeno još u praistoriji. Tokom 2. veka p. n. e. , podignut je rimski kastrum na malom poluostrvu, koji je bio 400 m dug i 200 m širok, i na kojem se danas nalazi jezgro staroga grada. Za vreme vladavine cara Avgusta u 1. veku, kastrum je službeno proglašen gradom i uključen u rimsku koloniju Colonia Iulia Parentium. U 3. veku grad je već imao organizovanu hrišćansku zajednicu i ranohrišćanski crkveni kompleks. Eufrazijeva bazilika je sagrađena u 5. veku.

Kad je Rimsko carstvo palo 476. godine, grad je potpadao pod razne vladare i sile. Prvo su ga držali Ostrogoti, a nakon 539. zavladala je Vizantija. Krajem 6. veka stigli su Hrvati i sagradili prvo trajno naselje oko 620. godine. Nakon 788. grad je bio pod vlašću Franaka. Usledilo je kratko razdoblje nezavisnosti u 12. veku, a onda su zavladali akvilejski patrijarsi. Poreč je 1267. potpao pod Mletačku republiku, koja je vladala duže od pet stoleća. Krajem 18. veka prvo ga je preuzeo Napoleon, a onda Austrija 1797. Od 1861. Poreč je bio glavni grad Istre, sedište pokrajinskog sabora sa školama, te upravnim i sudskim ustanovama. Nekoliko desetleća (1920-1943) bio je pod Italijom, da bi od 1945. postala deo Jugoslavije. Većinski italijanski grad izgubio je svoj karakter, jer su nakon Drugoga svetskoga rata u talijanske napuštene kuće i zgrade naseljeni Hrvati.