ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2001.
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Zagorka Golubovic - Ziveti protiv struje
Secanja

Krug, Beograd, 2001.
Mek povez, 152 strane, ilustrovano, pecat.

SADRŽAJ:
Credo intelektualke
Detinjstvo
Mladost
Novi dom i porodica
Zašto se nisam ponovo udala
Univerzitet
Moji učenici
Narodni poslanik
“Zlatno doba” 1960-tih
“Osam beogradskih profesora”
Moji drugovi
Seosko izgnanstvo
Slobodnolebdeća intelektualka
`Solidarnost”
“Slobodni univerzitet”
“Šta će biti posle Tita”?
“Desno skretanje” mojih prijatelja
Novo ratno doba (1990-tih)
Pokret 1996/97 - energija promene
Nizbrdica univerziteta
Kako sam doživela bombardovanje
Jugoslavije 1999
Putovanje po Srbiji - hod ka demokratskim promenama
Peti oktobar
Jedna epizoda nezvani gost
Kad podvučem crtu
Curriculum Vitae
NADEŽDA ĆETKOVIĆ - Pogovor


`Fascinantna je Zagina potreba za utopijom. Utopijom u izvornom smislu te reči, zemljom pravde, jednakosti, solidarnosti. Od rane mladosti do današnjih dana ona sneva i konstruiše, traga za idejama i ljudima sa kojima će ih ovaplotiti. Aktivizam, koji je svagdanji deo Zaginog života, doživljavam kao slaganje kamičaka u zdanje demokratije i pravde. Uporno, stalno i samopregorno. Sa ponosom Zaga priča o SKOJ-u, radnoj akciji, prijemu u KPJ. Dok je život nije razuverio. Kad je njena OOSK ukinuta 1968, a od nje se tražila pokornost višim partijskim organima i partijska disciplina, Zaga je KPJ/SKJ odbacila. I platila cenu. A danas, kada se toliki visoki partijski funkcioneri odriču svoje prošlosti, ona sa srčanošću skojevke priča o `poletu svoje/naše mladosti`. Nema u njenim rečima naknadne pameti. Proces sazrevanja je kontinuiran, logičan, stalan. Bilo je u njemu mesta za snove, kao i za buđenja. (Nadežda Ćetković)`

Zagorka Golubović (Debrc, 8. mart 1930 — Beograd, 13. mart 2019) bila je srpska profesorka, antropološkinja i sociološkinja.
Biografija

Rođena je 8 marta 1930. godine u Debrcu, u opštini Vladimirci kod Šapca.[1] U Beogradu je živela od 1933. gde se školovala i gde je već u četrnaestoj godini postala članica Saveza komunističke omladine Jugoslavije.

Diplomirala je filozofiju na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Radila je kao profesorka u gimnazijama u Zemunu i Beogradu (1952-54). Izabrana je u zvanje asistentkinje na Filozofskom fakultetu 1957, gde je ostala do 1975. u zvanju vanredne profesorke. Sa fakulteta je suspendovana zbog disidentstva, kritički intoniranog časopisa Praksis[2], učešća u protestima 1968. godine i studentskim demonstracijama.[3] Od 1960. godine je bila poslanica Narodne skupštine, a ubrzo i prva antropološkinja na Univerzitetu u Beogradu.[1] 1963. godine bila je članica jugoslovenske misije u Generalnoj skupštini UN-a u Njujorku.[4] Od 1963. do 1974. godine bila je učesnica Korčulanske letnje škole gde je jedna od glavnih tema bila odnos praksis filozofije i kulture.[5] Korčulanska letnja škola bila je izuzetno značajno mesto okupljanja kritički nastrojenih intelektualaca ne samo sa područja Jugoslavije nego iz celog sveta kroz koju su prošla i mnoga poznata imena poput Habermasa, Froma, Markuzea itd.[5] U januaru 1975, suspendovala ju je Skupština SR Srbije. Do 1981. godine bila je bez posla, a u međuvremenu je radila kao gostujući profesor u Švedskoj, Velikoj Britaniji i SAD. Od 1981. godine, radi kao naučna savetnica na Institutu za društvene nauke koji je tada bio uključen u Beogradski univerzitet. Na Filozofski fakultet vratila se 1991. gde je do 1996. predavala socio-kulturnu antropologiju. Osnivačica je katedre za interdisciplinarne studije antropologije.[1]

Bila je urednica časopisa Gledišta, Sociologija i Filozofija i članica Saveta Praksisa, redakcije Praxis International, Upravnog odbora Jugoslovenskog društva za filozofiju i sociologiju, predsednica Sociološkog društva Srbije i filozofskog društva Srbije. Jedna od osnivačica Instituta za filozofiju i društvenu teoriju Univerziteta u Beogradu.

Preminula je 13. marta 2019. godine, u 89. godini života, u Beogradu, nakon duge bolesti. Tu vest potvrdili su članovi njene porodice za list Danas.[6]

Ima ćerku Branislavu iz braka sa Brankom Pešićem.
Nagrada „Zagorka Golubović”

Od 2021. godine Instituta društvenih nauka dodeljuje nagradu „Zagorka Golubović” mlađim istraživačima za angažovani istraživački rad. Prva dobitnica je Lara Končar za rad „O položaju i iskustvima sezonskih radnica u poljoprivredi u savremenoj Srbiji. Može li se govoriti o elementima strukturnog nasilja”.[7] Članovi komisije za dodelu ove nagrade su: Adriana Zaharijević, Ivica Mladenović, Ildiko Erdei, Srđan Radović i Jelena Vasiljević.[8]
Aktivizam

Kao jedna od predstavnica personalističkog marksizma svoj aktivizam usmerila je u okvirima socijalizma na stvaranje pravednog građanskog društva i učešćem u levo orijentisanim pokretima na zagovaranju liberalizma koji je reinterpretacija Marksovog nasleđa.[9] Slobodni univerzitet je jedna od njenih inicijativa, a pored toga zaslužna je za pokretanje sindikata „Nezavisnost“ kao i Alternativne akademske obrazovne mreže. Davala je podršku radničkom pokretu „Solidarnost“ u Poljskoj i učestvovala i podržavala akcije međunarodnog radničkog pokreta.[10]

Za vreme rada u Centru za filozofiju i društvenu teoriju zajedno sa sedam drugih profesora u okviru Instituta slala je žalbu protiv političke diskriminacije Međunarodnoj organizaciji rada u Ženevi, ali je zabrana predavanja na univerzitetima u Jugoslaviji kao i policijska prismotra i dalje opstala.[11]

Upravo zbog studentskih pobuna iz 1968. godine o kojima je pisala u knjizi „Čovek i njegov svet“, knjiga biva zabranjena.[12]

Početkom devedesetih godina 20. veka imala je zapaženu ulogu u antiratnom pokretu u Beogradu. Bila je oštra kritičarka režima Slobodana Miloševića i aktivna učesnica tromesečnog građanskog i studentskog protesta 1996-1997. Nakon demokratskih promena 2000. godine kritički je analizirala ekonomsku tranziciju u Srbiji.[13]

Knjiga „Kako prevazići truli zadah propadanja i stvoriti uslove za demokratski preporod Srbije“ 1992. godine imala je antiratni narativ.[12]

Za svoje kritičko razmišljanje kao neke od podsticaja navodi sledeće autore: Roza Luksemburg, Erih From, Ernest Bloh, Zigmunt Bauman, Antonio Gramši, Karl Korš, Hana Arent itd.[9]

Na njeno zalaganje za slobodu i njene snažne antifašističke stavove uticalo je streljanje njene sestre kao antifašiste u logoru na Banjici što je u njenom životu ostavilo veliki pečat.[14]

Njeno delovanje odlikuje i zapažen rad u odborima i forumima za odbranu demokratije, sindikalnim organizacijama i Savetu za borbu protiv korupcije.[12]

2012. pažnju javnosti je pokrenulo njeno kritički intonirano pismo upućeno tadašnjem predsedniku Borisu Tadiću povodom slučaja zrenjaninske fabrike „Jugoremedija“[15]
Dela

Socijalizam i humanizam, 1965.
Problemi savremene teorije ličnosti, 1966.
Antropologija kao društvena nauka, 1967.
Trendovi i dileme jugoslovenske sociologije, 1969.
Socijalističke ideje i realnost, 1971.
Zašto je funkcionalizam više poželjan u današnjoj Jugoslaviji nego marksizam?, 1973.
Čovek i njegov svet u antropološkoj perspektivi, 1973.
Sociologija jugoslovenskog društva, 1976.
Porodica kao ljudska zajednica: alternativa autoritarnom shvatanju porodice kao sistema prilagođenog ponašanja, 1981.
Staljinizam i socijalizam 1982.
Kriza identiteta jugoslovenskog društva, 1988.
Antropološki portreti, 1991.
Društveni karakter i društvene promene u svetlu nacionalnih sukoba, 1995.
Antropologija u personalističkom ključu, 1997.
Stranputice demokratizacije u postsocijalizmu, 1999.
Ja i drugi: antropolološka istraživanja individualnog i kolektivnog identiteta , 1999.
Živeti protiv struje, 2001. – autobiografija
Izazovi demokratije u savremenom svetu, 2003.
Pouke i dileme minulog veka: filozofsko-antropološka razmišljanja o glavnim idejama našeg vremena, 2006.
Antropologija, 2007.
Kultura i preobražaj Srbije : vrednosna usmerenja građana u promenama posle 2000. godine (2010, zajedno s Isidorom Jarić)
Kako kalimo demokratiju: šta nismo naučili, 2011.
Moji horizonti: Mislim, delam, postojim, 2012. –autobiografija
Glas u javnosti: Kako postati građanin, 2016.

Nagrade

„Vitez poziva“ (2007) – nagrada za pojedince koji su usaglasili profesiju i savest
„Verica Barać“ (2012) – nagrada za doprinos borbi protiv korupcije
„Radomir Lukić“ (2014) – nagrada za životno delo