Cena: |
Želi ovaj predmet: | 1 |
Stanje: | Polovan bez oštećenja |
Garancija: | Ne |
Isporuka: | Pošta Post Express Lično preuzimanje |
Plaćanje: | Tekući račun (pre slanja) Pouzećem Lično |
Grad: |
Novi Sad, Novi Sad |
ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Godina izdanja: K39
Jezik: Srpski
U dobrom stanju!
Šest portreta pravoslavnih mitropolita 1766-1891
Nedeljko Radosavljević (autor)
U novijoj istoriji Pravoslavne crkve na Balkanskom poluostrvu, koje je najve?im delom bilo u sastavu Osmanskog carstva, poseban zna?aj ima period od 1766. do Berlinskog kongresa 1878. Ukidanjem autokefalnosti Pe?ke (1766) i Ohridske patrijaršije (1767), pod duhovnom vlaš?u Vaseljenske patrijaršije, prve i najzna?ajnije u pravoslavnom crkvenom poretku, našli su se svi pravoslavni podanici Osmanskog carstva na delu Balkanskog poluostrva koje je ono neposredno kontrolisalo. Vaseljenska patrijaršija tako je u svoj sastav uklju?ila brojne eparhije sa vernicima slovenskog (srpskog, bugarskog) i drugog negr?kog porekla. Na ?elo tih eparhija koje su, saglasno uobi?ajenoj praksi, bile u rangu mitropolija, u po?etku su uglavnom postavljani mitropoliti gr?kog porekla. Školovani u patrijaršijskim teološkim školama, ili važnim duhovnim centrima poput Svete Gore, oni su u verskim poslovima bili beskompromisno odani Vaseljenskoj patrijaršiji i vaseljenskom patrijarhu u Carigradu. I mada je me?u njima u tom vremenskom periodu bilo i li?nosti nedostojnih svojih visokih zvanja, najve?i broj njih odgovorno je vršio svoju misiju, ostaju?i dugo u svojim eparhijama i uvode?i u njih normalan crkveni poredak.
Nedeljko Radosavljević (srpski ćirilica: Nedjeko Radosavljević; rođen 1965.) je srpski istoričar i redovni saradnik Istorijskog instituta u Beogradu. Diplomirao na odeljenju za istoriju Filozofskog fakulteta u Beogradu, radom Spoljna politika Srbije u vreme vladavine Milana Obrenovića 1993. Magistarski rad: Užice i Valjevska arhiepiskopija 1739-1804, 1999. doktorska teza: Crkva u beogradskom Pashaluku pod upravom Ekumenske patrijaršije u periodu od 1766. do 1831. godine na Filozofskom fakultetu u Banja Luci, 2004. godine. Radio kao arhivista u Istorijskom arhivu u Valjevu, Filozofski fakultet u Srpskom Sarajevu, Muzej `Sirogojno`, Filozofski fakultet u Nišu. U Institutu za istoriju radi od 2001. godine. Kao stipendista Ministarstva nauke i zaštite životne sredine Republike Srbije pohađao je postdoktorske studije na Institutu za istoriju Bugarske akademije nauka u Sofiji od juna do decembra. 2006. Član je Matice srpske u Novom Sadu, saradnik na sastavljanju Srpskog biografskog rečnika Matice srpske, kao i Biografskog leksikona valjevskog kraja.
Polje istraživanja: Istorija Srpske pravoslavne crkve od 15. do 19. veka; društvena istorija srpskog seoskog i seoskog stanovništva u 18. i 19. veku.
Jezici: ruski, nemački, bugarski, italijanski.