ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1952
Autor: Domaći
Vrsta: Jezički priručnici
Jezik: Srpski

Izdavač: Srpska akademija nauka, Beograd
Posebna izdanja, knjiga CXCII
Odeljenje literature i jezika, knjiga 4
Povez: broširan
Broj strana: 116
Sadržaj priložen na slikama.
Pečatirana, nalepnica na zadnjoj korici, sitno cepnuti ćoškići korica, čista i vrlo dobro očuvana.

Milan Rešetar (1860-1942) bio je srpski filolog iz Dubrovnika i jedan od poznatijih predstavnika dubrovačkih Srba rimokatoličke veroispovesti. Bio je i vitez, a tu titulu je nasledio od oca.

Na naučnom planu posebno su značajne njegove studije iz dijalektologije i istorije srpskog jezika. Njegova dalekosežna rasprava - doktorat bila je „Čakavština i njihova bivša i sadašnja granica“ (1889). Od dijalektoloških radova poseban značaj imaju studije, Štokavski dijalekat (1907), Srpskohrvatski akcenat jugozapadnih govora (1900). Posmrtno su u Beogradu objavljene njegove studije Najstariji dubrovački govor (1951) i Najstarija dubrovačka proza (1952).

U svojoj pristupnoj besedi Srpskoj kraljevskoj akademiji, održanoj marta 1941. godine, pod nazivom „Najstariji dubrovački govor“, Milan Rešetar nedvosmisleno iznosi svoj pogled na jezik Dubrovnika i dubrovačke pisane zaostavštine, podvlačeći: „Meni su Srbi i Hrvati jedan narod pod dva imena, pa mi je zato Dubrovnik srpski i hrvatski. Ali ko dijeli srpsko od hrvatskoga mora priznati da je Dubrovnik po jeziku uvijek bio srpski.“ Kada je 2. oktobra 1905. godine osnovan Beogradski univerzitet, čestitku je poslao iz Beča: „Od sveg srca čestitam današnji dan, želeći da sjajno prosija nova prosvetna zvezda u Srpstvu.“

(K-123)