ISBN: Ostalo
Godina izdanja: .
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Kao na slikama

Retko



Autor Kovačević, Ešref
Naslov Pismo kur`ani Kerima / Ešref Kovačević
Vrsta/sadržaj type of material knjiga
Jezik hrvatski, srpski
Godina 1978
Izdanje 2.izd.
Izdavanje i proizvodnja Sarajevo : Starješinstvo Islamske zajednice u SR Bosni i Hercegovini, 1978
Fizički opis 66 str. ; 20 cm
Islam kuran jezik kurana svet svijet islama islamska filozofija


Kuran ili Koran (arap. قرآن — Kur’an, od arap. قرأ — kara’a — „čitati“, „kazivati“[1][2][3][4][i]), takođe romanizovano Qur`an ili Koran,[ii]) je sveta knjiga islama, koja sadrži „Božije reči upućene Muhamedu“.[11][12] [13] Široko se smatra najboljim delom u klasičnoj arapskoj književnosti.[14][15][iii][iv]

Sastavljen je iz 114 (imenovanih) sura (arap. سور; jednina: arap. سورة)), koje se sastoje od stihova (āyāt (arap. آيات; jednina: arap. آية)), od kojih 113 počinje sa: „U ime Alaha, Milosnog, Samilosnog!“ (arap. بسم الله الرحمن الرحيم). Iste se teme iznova ponavljaju: poziv na poštovanje Alaha, nužnost sprovođenja pravde, ništavnost neznabožačkog načina života, neizbežnost sudnjeg dana i kazne koje iščekuju zlikovce, a raj kao nagrada za pravedne.[18] Kyran predstavlja jedinstven i najvažniji oslonac u razvoju islamske civilizacije u životu muslimana, bilo u zajednici, bilo kao pojedinaca. Cenjen kao božije slovo, istovremeno je postao standard i model pisanog i govornog arapskog jezika.[18] Predstavlja izvorište teologije, zakonodavstva, društvenih odnosa, pravila ophođenja u trgovačkim i ličnim odnosima, i u svakodnevnom životu.[18] U razvoju arapskog jezika, Koran ima ključno mesto.[5][18] Pored sune, Kuran je glavni izvor islamskog zakona, šerijata.

Muslimani veruju da je Bog usmeno otkrio Kuran proroku Muhamedu preko arhanđela Gavrila. Otkrivanje se dešavalo postepeno, u periodu kad je Muhamed imao oko 23 godine, zatim 40 godina, i zaključno 632. godine u doba njegove smrti. Muslimani Kuran smatraju Muhamedovim čudom, dokazom njegovog proročanstva; kao i kulminaciju niza božanskih poruka počevši od onih objavljenih Adamu, uključujući Tavrat, Zabur (Psalme) i Indžil (Jevanđelje).

Muslimani veruju da Kuran nije samo božanski nadahnut, već da su u njemu bukvalne Božije reči, i da pruža potpuni kodeks ponašanja koji nudi smernice u svakoj fazi života. Ovaj božanski karakter koji se pripisuje Kuranu, naveo je muslimanske teologe da žestoko raspravljaju o tome da li je Kuran „stvoren ili nestvoren“. Prema tradiciji, nekoliko Muhamedovih drugova služili su kao pisari, beležeći otkrovenja. Ubrzo nakon prorokove smrti, saputnici su sastavili Kuran, koji su zapisali ili naučili napamet njegove delove. Kalif Osman je uspostavio standardnu verziju, sada poznatu kao Osmanski kodeks, koji se generalno smatra arhetipom danas poznatog Kurana. Postoje, međutim, varijante čitanja, sa uglavnom manjim razlikama u značenju. Kontroverze oko integriteta sadržaja Kurana retko su bile problem u muslimanskoj istoriji uprkos nekim hadisima koji navode da tekstualni integritet Kurana nije sačuvan.[19]

Kuran pretpostavlja da je čitalac upoznat sa glavnim narativima koji se iznose u biblijskim i apokrifnim spisima. Ona sumira neke, dugo se zadržava na drugima i, u nekim slučajevima, predstavlja alternativne prikaze i tumačenja događaja. Kuran sebe opisuje kao knjigu uputstva za čovečanstvo (2:185). Ponekad nudi detaljne prikaze konkretnih istorijskih događaja i često naglašava moralni značaj događaja u odnosu na njegov narativni niz. Dopunjujući Kuran objašnjenjima za neke zagonetne kuranske narative, i presudama koje takođe pružaju osnovu za islamski zakon u većini denominacija islama, su hadisi—usmene i pisane tradicije za koje se veruje da opisuju reči i dela Muhameda. Tokom namaza, Kuran se uči samo na arapskom jeziku.[20] Neko ko je naučio napamet ceo Kuran naziva se hafiz. U idealnom slučaju, stihovi se recituju sa posebnom vrstom prozodije rezervisane za ovu svrhu, koja se zove tadžvid. Tokom meseca Ramazana, muslimani obično završavaju učenje celog Kurana tokom teravih namaza. Da bi ekstrapolirali značenje određenog kuranskog ajeta, muslimani se oslanjaju na egzegezu, ili komentar, a ne na direktan prevod teksta.[21]

Nastanak[uredi | uredi izvor]
Kyran proizlazi iz Muhamedovih propovedi i sama reč znači „propoved“.[18]

Kuran je za muslimane reč Božija koju je Džibril (arhangel Gavrilo) preneo preko izaslanika Muhameda, poslednjeg u nizu biblijskih izaslanika. Po mestu Božjeg obraćanja Muhamedu, razlikuje se između mekanskih i medinskih sura. Muhamed i njegovi sledbenici zabeležili su mnoga od ovih isprekidanih otkrivenja, i posle njegove smrti ostalo je mnogo zapisanih fragmenata i mnogo onih koji su se sećali njegovih kazivanja. Kuran je nastajao oko 20 godina. Opsežni tekst je sastavljan u vreme vladavine prvih nekoliko halifa, a varijante su zabranjene[22].

Sadržaj[uredi | uredi izvor]
Kuran je podeljen u 114 poglavlja koja se nazivaju sure i koja sadrže različit broj stihova pod imenom ajeti (znaci). Poglavlja nisu raspoređena hronološki niti tematski, već prema dužini, od najdužih do najkraćih. Tako se mnogo ranih otkrivenja iz Meke našlo na kraju, a kasnije sure iz Medine na početku. Zajedno sa kratkim naslovima, sve osim jedne, sure počinju sa Bismilom: „U ime Alaha, Milostivog, Samilosnog!“. Mnoge, takođe, počinju i nekolikim simboličkim slovima, koja su možda prvobitno predstavljala blokove zapisanog materijala.

Dve najveće teme Kurana su jedinstvenost i moć Božija i priroda i sudbina ljudi u odnosu sa Alahom. Alah je jedini stvoritelj univerzuma, ljudi, i duhova, blagotvoran i pravedan. Njemu su data opisna imena kao što su Sveznajući i Svemoćni. Ljudska bića su Božiji robovi i svojom slobodnom voljom ona često neće slušati Božije zapovesti, jer ih može iskušavati pali anđeo Iblis (Satana) koji je sopstveni pad prouzrokovao time što je odbio da se pokloni Adamu (2:31-33). Na dan dolazećeg suda, svi će ustati iz mrtvih, biće izvagani i poslati u raj ili u pakao, za večna vremena. Kuran takođe uključuje i neke interpretativno-obnovljene pripovesti iz hebrejske Biblije, kao što su kazivanja o Adamu i Evi, Josifovim avanturama i Avramovom monoteizmu.

Uloga u islamskom životu[uredi | uredi izvor]
Postoji mnogo moralnih propovedi Kurana i — sa običajima iz izaslanikovog života — one formiraju osnovu islamskog zakona (šerijata). Širokogrudost i poštenje predstavljali su vrhunac, a sebični trgovci iz Meke bili su strogo osuđeni.[22] Osnovni zahtevi muslimanskog života su dnevne molitve, milostinja, post u mesecu ramazanu i hodočašće u Meku. Društvene reforme su uspostavljene a među njima su zakon o nasleđu, zakon o kriminalu, zakon o ponašanju muževa i žena, roditelja i dece i vlasnika robova, te zakon o odnosu trgovaca i muslimana prema nemuslimanima. Kamate su bile zabranjene, a ustanovljeni su zakoni o ishrani. Ženama je bila dopuštena polovina nasleđa muškaraca (umesto dotadašnjeg ničega), a uspostavljena je i „granica od četiri žene”, iako se odvraćalo od svega što je preko jedne.[22]

Status Korana među muslimanima, kao večitog i nestvorenog, označava da njegove reči zapravo objavljuju baraku (blagoslov); naučiti ih napamet, postati hafiz, „čuvar“ Korana, predstavlja pobožni čin, i znači poštovanje zajednice. Recitovanje stihova iz Korana, veština je za sebe, i vrhunski recitatori mogu pomagati u vreme žalosti ili slavlja.[18]

Kuran, Stari i Novi zavet[uredi | uredi izvor]

„Močvarno područje“ (Iam suph)[23] (zapisano u hebrejskoj Tori kao privremeno mesto za zaustavljanje) u pričama o Izlasku Izraelaca, pretvara se u legendarni prelaz preko Crvenog mora (Kur`an 26:52-68)[24] (Aivazovski)
Recite: `Mi vjerujemo u Alaha i u ono što nam je objavljeno, i u ono što je objavljeno Avramu, i Ismailu, i Isaku, i Jakovu, i unucima, i u ono što je dato Mojsiju i Isusu, i u ono što je dato vjerovjesnicima od Gospoda njihova; mi ne pravimo nikakve razlike među njima, i mi se samo Njemu pokoravamo.`[18]
— Al-Baqara (2) - Krava
Kuran je, u neku ruku, „Najnoviji zavet”, pošto se nadovezuje na jevrejsku i hrišćansku Bibliju,[22] ali ih po verovanju muslimana — i ispravlja. U Kuranu, na primer, Isus ima značajno mesto, ali ne kao Božiji sin, već kao mesija, jedan od pet najvećih Božijih izaslanika u islamu. Muslimani, takođe, veruju u drugi dolazak Isusa. Za muslimane, Kuran je poslednja reč Alaha koja konačno definiše islam kao najsavršeniji oblik drevne monoteističke religije. Prvobitna namera Kurana je bila da uvede Arape u zajednicu naroda Knjige, i to u red sa Jevrejima i hrišćanima koji su primili Toru i Zavete.[22]

Zanimljivosti[uredi | uredi izvor]
Salih Selimović na kraju svoje knjige Da budemo ono što jesmo (2018, str. 190.-192.) piše da je prvi prevod Kurana na srpski jezik uradio Mićo Ljubibratić 1895. g.. Nijedan musliman ni nemusliman sa južnoslovenskih prostora pre njega to nije uradio, a prvi takav prevod je bio tek 43 godine kasnije, od strane Ali Rize Karabega. Taj prevod je bio samo loša kompilacija Ljubibratićevog prevoda. Ni kasniji prevodi nisu bili mnogo bolji. U samoj Turskoj, prvi prevod Kurana na turski je urađen tek 1842. godine. Hodže na Balkanu su učile napamet molitve na arapskom, uglavnom bez razumevanja značenja, a na taj način su kod neukih muslimana dobijali status učenih osoba i mistika.