Godina izdanja: 2002
ISBN: 86-9022730-2-6
Autor: Domaći, Strani
Jezik: Srpski

Naziv: Kotor
Autor: Jovan Martinović, Branko Strugar
Godina izdanje: 2002
Izdavač: IP studio strugar, Beograd
Povez: Mek
Pismo: Latinica
Stanje kao na slikama. Odlično očuvano. Unutrašnjost je nekorišćena. Pun kolor. Sadrži opise na četiri jezika. Na srpskom, na engleskom, na italijanskom i francuskom.

Opis:

Kotor je pomorski grad u opštini Kotor u Crnoj Gori na obali Bokokotorskog zaliva. Prema popisu iz 2011. bilo je 961 stanovnika (prema popisu iz 2003. bio je 1.331 stanovnik).

Stara mediteranska kotorska luka, okružena gradskim zidinama, je vrlo dobro sačuvana i pod zaštitom je UNESKO-a, kao svetska kulturna baština. Između 1420—1797. Kotor je sa okolinom pripadao Veneciji pa je venecijanski uticaj ostavio trag na gradskoj arhitekturi. Kotorski zaliv (Boka kotorska) jedan je od najdubljih i najdužih zaliva na Jadranskom moru pa se često naziva najjužnijim fjordom Evrope. Litice Orjena i Lovćena natkriljuju grad.

Tačno vreme nastanka Kotora nije poznato. Tokom perioda rimske vlasti, postojao je grad koji se zvao Acruvium i bio deo rimske provincije Dalmacije. Ascrivium ili Ascruvium prvi put se pominje 168. p. n. e. Međutim dan danas se još ne može utvrditi da li se nalazio na mjestu današnjeg Kotora, jer arheolozi smještaju taj grad na više potencijalnih lokacija između Kotora i Budve. Najstariji arheološki nalazi u samom Kotoru za sada datiraju da je tu bio naseljen prostor u 5. veku nove ere, i pronađeni su ispod crkve Marije Koleđate.

Kotor je bio utvrđen još od ranog srednjeg veka, kada je car Justinijan I sazidao tvrđavu oko 535. godine, posle proterivanja Gota, a drugi grad je verovatno sazidao Konstantin Porfirogenit u 10. veku na visijama iznad grada.

U međuvremenu, grad je bio pod vrhovnom vizantijskom vlašću. Kotorski episkop Jovan učestvovao je u radu Sedmog vaseljenskog sabora (787). Grad su 840. godine poharali Saraceni. Kada je tokom 9. veka organitovana vizantijska tema Dalmacija, Kotor se našao u njenom sastavu.

Godine 1002. zaposeo ga je samoproglašeni bugarski car Samuilo. U vreme cara Vasilija II opet pripada Vizantiji.

Nakon formiranja Kneževine Zete (1042—1078) pod Vojislavljevićima, Kotor je delimično autonoman grad, a romansko gradsko stanovništvo biva postepeno asimilovano od doseljenika iz obližnjih slovenskih župa. Kotor je delimično autonoman grad i u Kraljevini Zeti, od 1078. godine do prvih decenija XII veka. Zbog pokušaja ukidanja autonomije, Kotor prilazi Vizantiji, a Zeta 1143. gubi status kraljevine i postaje vazalna kneževina Vizantije.

Osvajanjem Kotora od strane Stefana Nemanje, 1187. godine, postaje ostaje djelimično autonoman grad i glavna luka kasnije Kraljevine Srbije (1217-1346) i Srpskog carstva, do njegove propasti (1371). U to vreme grad je već bio biskupsko sedište, podređeno nadbiskupu u Bariju, a u 13. veku su ustanovljeni dominikanski i franjevački manastiri da spreče širenje bogumilstva. U 14. veku trgovina grada Cattaro, kako je tada zvan u latinskim izvorima (u srpskim se naziva “Kotor, grad kraljev”), konkurisala je dubrovačkoj i izazivala zavist Venecije. Treba spomenuti da je grad Kotor imao statut iz 1301. godine, kojim se dokazuje da je uvijek imao status grada. Za vreme srpske vlasti, Kotor je uživao veliku autonomiju i povlastice, a rimokatolička Kotorska biskupija širi svoju nadležnost na katoličke župe u unutrašnjosti srpskih zemalja...