Jezik: Srpski
ISBN: Ss
Godina izdanja: Ss
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Izdavač: Filip Višnjić, Beograd
Biblioteka Libertas
Prevod: Vesna Danilović, Slavica Miletić
Pogovor: Ivan Vejvoda
Povez: broširan
Broj strana: 306


Prvi od četiri ogleda iz ove knjige pojavio se u tematskom broju njujorškog časopisa `Foreign Affairs`, koji je izašao sredinom stoleća - ostala tri nastala su na temelju predavanja - no svima im je zajedničko da se bave raznim aspektima lične slobode. U prvom eseju autor razmatra kako se taj pojam menjao kroz ideološke borbe 20. stoleća. Drugi tekst bavi se značenjem koje je termin sloboda dobio u spisima istoričara, društvenih naučnika i pisaca koji ispituju pretpostavke i metode istorije ili sociologije. Treći Berlinov rad elaborira važnost dve glavne koncepcije slobode u istoriji ideja. Konačno, u četvrtom eseju autor je zaokupljen ulogom koju je ideal lične slobode igrao u stanovištima jednog od njegovih najvećih pobornika - Džona Stjuarta Mila.



Ajzaja Berlin (u nekim tekstovima na srpskom Isaija, engl. Isaiah Berlin, IPA: aɪˈzaɪə,[4] 6. jun 1909 — Oksford, 5. novembar 1997), britanski istoričar ideja i filozof.[5] Rođen je u Rigi u Letoniji a u Ujedinjeno Kraljevstvo je došao 1921.[6] Razvio je teoriju o obliku liberalnog kapitalizma koji se zasniva na njegovoj životnoj posvećenosti empiricizma i uticaju ideja mislilaca koji se suprostavljaju prosvetiteljstvu uključujući Vikoa (1668 — 1774), Herdera i Aleksandra Hercena (1812 — 1870). Osnov Berlinove filozofije je verovanje u moralni pluralizam odnosno uverenje da je sukob vrednosti sastavni deo ljudskih života. U svom najpoznatijem delu Četiri ogleda o slobodi (1958) vrednosti negativne slobode stavljao je iznad pozitivne slobode. Berlinova dela predstavljaju odbranu zapadnog liberalizma od totalitarizma.

Rođen u Rigi (sada glavni grad Letonije, tada deo Ruskog carstva) 1909. godine, preselio se u Petrograd, Rusija, sa šest godina, gde je bio svedok revolucija 1917. Godine 1921, njegova porodica se preselila u Veliku Britaniju, i školovao se u školi St Pauls, London i Korpus Hristi koledžu u Oksfordu.[7] Godine 1932, u uzrastu od dvadeset tri godine, Berlin je izabran za nagradnu stipendiju na Ol Souls koledžu u Oksfordu. Pored sopstvenog plodnog rada, prevodio je dela Ivana Turgenjeva sa ruskog na engleski, a tokom Drugog svetskog rata radio je za Britansku diplomatsku službu. Od 1957. do 1967. bio je Čičelski profesor društvene i političke teorije na Univerzitetu u Oksfordu. Bio je predsednik Aristotelovskog društva od 1963. do 1964. Godine 1966. odigrao je ključnu ulogu u stvaranju Volfson koledža u Oksfordu i postao njegov osnivački predsednik. Berlin je imenovan za CBE 1946. godine, proglašen je vitezom 1957. i dodeljen mu je Orden za zasluge 1971. On je bio predsednik Britanske akademije od 1974. do 1978. Takođe je dobio nagradu Jerusalima 1979. za svoju doživotnu odbranu građanskih sloboda, i 25. novembra 1994. dobio je počasni stepen doktora prava na Univerzitetu u Torontu, za koju je priliku pripremio „kratki kredo” (kako ga je nazvao u pismu prijatelju), sada poznat kao „Poruka za Dvadeset prvi vek“, da se pročita u njegovo ime na svečanosti.[8]

Objavljeni radovi
Osim Nedovršenog dijaloga, sve knjige/izdanja navedena od 1978. nadalje uređivao je (ili, gde je navedeno, zajedno uređivao) Henri Hardi, a sve osim Karla Marksa su kompilacije ili transkripti predavanja, eseja i pisama. Dati detalji se odnose na prvo i najnovije izdanje u Velikoj Britaniji i aktuelno izdanje u SAD. Većina naslova je dostupna i kao e-knjige. Dvanaest naslova označenih sa `+` dostupno je na američkom tržištu u revidiranim izdanjima Prinston Universiti Presa, sa dodatnim materijalom iz Berlina i (osim u slučaju Karla Marksa) novim predgovorima savremenih autora; 5. izdanje Karla Marksa je takođe dostupno u Velikoj Britaniji.