ISBN: Ostalo
Jezik: Engleski
Godina izdanja: Ho
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!


The Art of War / The Book Of Lord Shang

Sun Tzu
Shang Yang


Dva politička klasika u ovoj knjizi su proizvod vremena intenzivnih previranja u kineskoj istoriji. Potičući iz perioda zaraćenih država (403-221 pne), oni predviđaju Makijavelijevog Princa za skoro 2000 godina. Umetnost ratovanja je najpoznatija od velikog broja kineskih radova na ovu temu. Analizira prirodu rata i otkriva kako se pobeda može obezbediti. Knjiga Gospoda Šanga je politička rasprava za poučavanje vladara. Ovi tekstovi su sve samo ne strategija fotelje ili spekulacije o kuli od slonovače. Oni su ozbiljni, hitni i praktični odgovori na očajne situacije u kojima su napisani. Oni su bili izuzetno uticajni i unutar i izvan Kine.


Sun Tzu (tradicionalni kineski: 孫子; pojednostavljeni kineski: 孙子; pinyin: Sūn Zǐ) (`Gospodar Sun`), također poznat kao Sun Wu (tradicionalni kineski: 孫武), se po predaji smatra autorom Umjetnosti ratovanja (jednostavno poznate kao Sun Tzu), enormno uticajne drevne kineske knjige o vojnoj strategiji. Knjiga se smatra glavnim primjerom taoističke strategije.[1] Da li je riječ o autentičnoj historijskog ličnosti je predmet žustre rasprave među historičarima. Tradicionalni izvori ga smještaju u period Proljeća i Jeseni (722–481. pne.) kao herojskog generala kraljevstva Wu koji je živio cca. 544—496. pne. Naučnici koji prihvaćaju njegov historicitet smatraju da je Umjetnost ratovanja napisao u Periodu Zaraćenih država (403–221. pne.), a što se temelji na opisu ratovanja u tekstu. Tradicionalni izvori navode i da je njegov potomak Sun Bin napisao kapitalni traktat o vojnoj taktici.

Sun Tzu, bilo kao autori Umjetnosti ratovanja bilo kao legendarna ličnost, imao je enorman efekt na kinesku i azijsku historiju i kulturu. U 19. i 20. vijeku Umjetnost ratovanja je stekla popularnost i praktičnu primjenu u zapadnim društvima. I dan-danas se smatra uticajnom u zapadnoj i azijskoj kulturi i politici.


Šang Jang (kineski: 商鞅; c. 390 – 338 pne), takođe poznat kao Vej Jang (kineski: 衞鞅) i izvorno s prezimenom Gungsuen, bio je drevni kineski filozof, političar i prominentni pravni naučnik.[1] Rođen u Džou vazalnoj državi Vej države tokom perioda zaraćenih država,[1] on je bio državnik, kancelar i reformator koji je služio državi Ćin, gde su njegove politike postavile administrativne, političke i ekonomske temelje koji su ojačali Ćin državu i na kraju omogućile Ćinu da osvoji ostalih šest rivalskih država, objedinjujući Kinu pod centralizovanom upravom, prvi put u istoriji pod dinastijom Ćin. On i njegovi sledbenici doprineli su Knjizi lorda Šanga, temeljnom filozofskom delu za školu kineskog legalizma.[2]

Biografija
Šang Jang je rođen kao sin konkubine vladajuće porodice male države Vej (衞). Njegovo prezime (氏, ime loze) je Gungsuen, a njegovo lično ime Jang. Kao član porodice Vej poznat je i kao Vej Jang.[3]

Jang je u mladosti studirao pravo i dobio položaj pod premijerom Šucu od Veja (魏, nije isto što i njegova država rođenja). Uz podršku vojvode Sjao Ćina, Jang je napustio svoju nisku poziciju u Veju[4] i postao glavni savetnik u Ćinu. Njegove brojne reforme preobrazile su perifernu državu Ćin u vojno moćno i snažno centralizovano kraljevstvo. Promene u državnom pravnom sistemu (za koje se smatra da su izgrađene na osnovu Li Kuejovih Kanonskih zakona) pokrenule su Ćin ka prosperitetu. Unapređujući administraciju kroz naglasak na meritokratiji, njegova politika oslabila je moć feudalnih gospodara.

Godine 341 pne, Ćin je napao državu Vej. Jang je lično vodio vojsku Ćina da porazi Vej, i na kraju je Vej prepustio zemlju zapadno od Žute reke u Činu. Za svoju ulogu u ratu, Jang je dobio 15 gradova u Šangu kao svoje lično fedalno dobro i postao je poznat kao gospodar Šanga (Šang Đuen) ili Šang Jang.[5] Prema Zapisima velikog istoričara, putem njegovih ličnih veza dok je služio na dvoru u Veju, Šang Jang je pozvao Gungci Anga, generala Veja, na pregovore o mirovnom sporazumu. Čim je Ang stigao, zarobljen je, a vojska Ćina je napala, uspešno pobedivši njihove protivnike.[3]

Mark Edvard Luis jednom je identifikovao njegovu reorganizaciju vojske kao odgovornu za uredan plan puteva i polja širom severne Kine. To bi mogla biti neodrživa pretpostavka, mada je Jang bio u istoj meri vojni reformator koliko i pravni.[6] Jang je nadgledao izgradnju Sjangjanga.[7]

Šang Jangova škola razmišljanja je bila favorizovana od strane cara Vua od Hana,[8] a Džon Ki spominje da je tangovska ličnost Du Jou sledila primer Šang Janga.