ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1968
Ilustrovana verzija: Da
Autor: Domaći
Jezik: Srpski
Tematika: Životinje

Autor - osoba Gilliard, Ernest Thomas, 1912-1965 = Gilijard, Ernest Tomas, 1912-1965
Naslov Ptice / Giliard E. Tomas ; [fotografije Eliot Porter... et all. ; prevodilac Desanka Milekić]
Jedinstveni naslov Living Birds of the World. srpski jezik
Vrsta građe enciklopedija, leksikon
Ciljna grupa odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.)
Jezik srpski
Godina 1968
Izdavanje i proizvodnja Ljubljana ; Beograd ; Zagreb : Mladinska knjiga, 1968 (Ljubljana : Mladinska knjiga)
Fizički opis 399 str. : ilustr. ; 29 cm
Drugi autori - osoba Porter, Eliot
Milekić, Desanka, 1924-2007 = Milekić, Desanka, 1924-2007
Zbirka Ilustrovana enciklopedija životinjskog carstva / Mladinska knjiga, Ljubljana ; [2]
(Karton s omotom)
Napomene Prevod dela: Living birds of the world
Predgovor: str. 5-6
Tekst štampan dvostubačno
Bibliografija: str. 387-388
Registar.
Predmetne odrednice Ptice -- Enciklopedije, ilustrovane

PREDGOVOR
Ova knjiga daje opšti pregled ptica u svetu. Izumrli oblici, fosilni ili subfosilni, ukratko su obrađeni u uvodu, dok je glavni deo posvećen današnjim pticama. Opisani su svi redovi i porodice, mnoge potporodice kao i značajnije i zanimljivije vrste. Međutim, nije učinjen pokušaj da se obrade sve postojeće vrste ptica, kojih ima oko 8.600, jer bi to moralo da prevaziđe obim jedne jedine knjige.
Redovi i porodice izloženi su onim redosledom koji je uobičajen u knjigama ovakvog tipa: prvo su iznete najprimitivnije grupe, najusavršenije na kraju, ostale su raspoređene između ovih. Položaj koji se dodeljuje svakoj posebnoj grupi je rezultat pažljivog proučavanja; međutim, određeni broj ptica je još uvek nedovoljno poznat tako da njihovo mesto mora biti proizvoljno. Uopšte uzev, redosled se zasniva na „Revidiranoj sistematici ptica u svetu” (1951) Aleksandra Vetmora i „Sistematici postojećih ptica” (1951) (iz koje su uzeti brojevi vrsta) od Ernest Mejra i Din Amadona, kao i naknadnih istraživačkih radova navedenih istraživača i V. Dž. Bičera, V. B. Stolkapa, H. V. Tordofa, Žan Delakura, C. Dž. Sibleja i samog pisca. Ptice pevačice uglavnom su iznete po izmenjenom redosledu Amadona iz 1957. godine.
Čitalac mora imati u vidu da takav redosled od najnižih ka najvišima ima za cilj da prikaže stablo evolucije ptica, što je god moguće vernije u jednom ovakvom, više dvodimenzionalnom spisku nego trodimenzionalnoj slici. Posebno je teško, međutim, odgonetnuti evolutivni razvitak ptica, zbog toga što se njihove lake, krhke kosti teško fosiliziraju, tako da postoji srazmerno manji broj paleontoloških primeraka na kojima bi se evolucija mogla bazirati. Najveći deo objašnjenja evolucije ptica izvodi se na osnovu postojećih oblika a ne fosilnih dokaza. Srećom, u fosilnim ostacima nalaze se i dva oblika koji, izgleda, pripadaju samoj osnovi ptičjeg stabla; oni nam ukazuju da su početni oblici bili srodnici dinosaura koji su ličili na ptice – ukratko, ptice su gmizavci koji su se vinuli u nebo.
Opisi u ovoj knjizi ograničeni su samo na neophodne podatke, pošto nam izvanredne ilustracije u boji, kao i crnobele fotografije, govore o obliku i prirodi glavnih grupa bolje no što bi se to moglo učiniti recima. Pored toga se koriste kako stručna tako i popularna imena vrsta, dok je tehnički jezik sveden na minimum.
Pisac je pokušao da uz svaku porodicu iznese njene glavne odlike, građu, srodstvo, karakteristične vrste, ponašanje prilikom ljubavne igre i parenja, broj vrsta, areal rasprostranjenja u čitavom svetu kao i sva ostala obaveštenja od posebnog značaja. Stoga se obrada razlikuje u zavisnosti od porodice, shodno količini i značaju raspoloživog materijala.
Nije bilo mogućno, a ni poželjno, napominjati u primedbama ili na neki, drugi način, izvore mnogih hiljada činjenica koje predstavljaju osnovu ovog delà. Čitalac će, međutim, utvrditi da se najznačajniji izvori navode u samom tekstu, a na kraju knjige nalazi se i bibliografija. Pokušavajući da, izvan ovih izvora, pronađe što je mogućno više materijala, pisac je proučio bezbroj opservacija o životu ptica. U tekst je uključio i novije podatke, i koliko zna, nije zapostavio ni naučne revizije porodica ili novija otkrića ili pak prerade, sve do februara 1958. godine. Ako je išta naučio radeći ovaj pregled, to je da postoji nestašica popularnih radova o pticama Južne Amerike, inače „ptičijeg kontinenta.” Ovo veliko prostranstvo koje, između svih kontinenata, poseduje najveći broj porodica i vrsta – uključujući mnoge koje su veoma interesantne i živopisne – čezne za ilustrovanim priručnikom jer bi na taj način posetioci i stalni stanovnici mogli prepoznati ptice i proučavati njihove navike. To je bio razlog što je pisac, koji je više puta boravio u Južnoj Americi, obratio posebnu pažnju vrstama sa ovog kontinenta.

MG159 (N)