Perl Bak MatiTvrdi povezTačkaste fleke i žutilo knjižnog blokaPerl Bak (енгл. Pearl Sydenstricker Buck; Hilsboro, 26. jun 1892 — Danbi, 6. mart 1973), američka je književnica[1] i prva Amerikanka koja je dobila Nobelovu nagradu za književnost. (1938 godine). Roditelji su joj bili prezviterski misionari, tako da je veliki deo svog detinjstva a i kasnijeg života provela u Kini.[1] Najpre je naučila kineski jezik, a tek naknadno engleski. Pisala je romane, pripovetke i priče za djecu. U književnosti se javlja romanom „Istočno vetar, zapadni vetar“ (1929), a njeno najpoznatije delo je roman „Dobra zemlja“ (1931) za koji je nagrađena Pulicerovom nagradom (1931). „Dobra zemlja“ je prvi deo trilogije koja se nastavlja romanima „Sinovi“ (1932) i „Rastureni dom“ (1935). Napisala je i biografije svojih roditelja, „Izgnanstvo“ (1936) i „Ratoborni anđeo“ (1936).Napisala je još jednu trilogiju, romane: „Zmajevo seme“ (1942) u koji govori o dejstvu kinesko-japanskog rata na porodicu Ling Tana koja se, pod pritiskom strahota u okupiranom Nankingu, morala pridružiti gerilcima; „Obećanje“ (1943) predstavlja drugu knjigu ove trilogije, ostvarenu u obliku ispovesti Ling Tanovog trećeg sina, Lao Sana, koji se bori protiv stranih osvajača; završna knjiga trilogije, „Paviljon žena“ (1946), otkriva u većoj meri spisateljkino podozrenje prema društvenim normama patrijarhalne Kine.Njen poslednji roman „Večno čudo“ otkriven je u rukopisu 2013. godine.[2] Malo je poznato da je Perl Bak imala i kinesko ime koje je glasilo Sai ZhenzhuNačini plaćanja i preuzimanja:4/10