ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1900 - 1949.
Autor: Domaći
Tematika: pozorište
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Jezik: Srpski

U dobrom stanju. Naknadni tvrdi povez, sa posvetom autora

Autor - osoba Živojinović, Velimir, 1886-1974 = Živojinović, Velimir, 1886-1974

Iz književnosti i pozorišta. Knj. 1 / Velimir Živojinović
Vrsta građe esej
Cilјna grupa odrasli, ozbilјna (nije lepa knjiž.)
Jezik srpski
Godina 1928
Beograd : Rajković i Ćuković, 1928 (Beograd : `Pavlović` Davidovića i druga)
Fizički opis 200 str. ; 21 cm

SADRŽAJ:
I. Jedna knjiga o estetici: Sima Pandurović : „Ogledi iz Estetike. I Integralna poezija. (Misao, 1920) ... 3
II. Jedna knjiga „o nama“: Božidar Purić: „Pesme o nama“ (Misao 1919) ... 15
III. Poezija Božidara Kovačevića. (Misao 1926) ... 31
IV. Zbirka Božidara Stojadinovića. (Misao 1921) .51
V. Pesme Ž. Milićevića: Ž. Milićević: `Pesme` (Politika 1927) ... 59
VI Poezija A. R. Boglića: A. R. Boglić „Pesme`. (Misao 1927) ... 63
VII. Pripovetke Grigorija Božovića: Grigorije Božović: `Pripovetke“. (Misao 1926) ...67
VIII. Književno Delo Anđelije L. Lazarević: Anđelija L. Lazarević: „Palanka u Planini“ i „Lutanja“. (Misao 1926) 71
IX. Janković kao pripovedač: V. V. Janković: „Ivan Mandušić“. (Srpski Knjnž. Glasnik, 1922) .... 75
X. Jedan poetski roman: „Grozdanin kikot“ od Hamze Huma. (Misao, 1927) ... 82
XI. Pripovetke Bran. Ćosića: Bran. Ćosić: „Egipćanka“ (Misao. 1927) ... 84
XII. „Smrt Uroša V`, od Stefana Stefanovića. (Misao,1926) ... 87
XIII. „Plјusak“ od Petra Petrovića—Pecije. (Misao, 1920) ... 93
XIV. „Tašana` Bore Stankovića. (Misao, 1927) ... 99
XV. „Pukovnik Jelić“ od Milivoja Predića. (Misao, 1925) ... 104
XVI. Mosksvski Hudožestveni Teatr. (Misao, 1921) . . 108
XVII. Šekspirova Dramska Tehnika. (Misao, 1921) ... 119
XVIII. Repriza „Magbeta` i slučaj g. Gavele. (Misao, 1927) 127
XIX. Jedna promašena Šekspirova repriza: „Julije Cezar“ od V. Šekspira. (Misao, 1925) .... 139
XX. Sveta Jovanka` od Bernara Šo-a. (Misao, 1926) ... 150
Džentlmeni Džona Golsvorti-a. (Misao, 1926) ... 157
XXII. „Zalјublјvna Žena“ od Žorža de Porto-Riša. (Misao, 1925) ... 159
XXIII. „Osma Žena“ od Savoara. (Misao, 1925) ... 164
XXIV. Nemačka dramska proizvodnja. (Misao, 1924) ... 168
XXV. Iterpretacija Ibzenovih „Aveti*. (Mpsao, 1921) ... 177
XXVI „Suton` od Stevana Hristića. (Misao, 1926) ... 181
XXVII. „Boris Godunov` od Musorgskoga. (Misao, 1926) ... 190

Predmetne odrednice
Pozorišna kritika
Književna kritika




Velimir Živojinović Masuka, odnosno — kako se sâm potpisivao — Massuka (1886 — 1974) bio je srpski pesnik, pripovedač, dramaturg, književni i pozorišni kritičar, kao i prevodilac. Veliki deo svoje aktivnosti posvetio je pozorištu, pa je naizmenično bio dramaturg, reditelj i upravnik pozorišta u Beogradu, Skoplju i Nišu. Svojim pozorišnim radom Masuka je zadužio i uži zavičaj — Donju Jasenicu (Veliku Planu i Smederevsku Palanku. (U Palanci bio upravnik pozorišta i režirao 18 predstava do odlaska u Niš). Masukino ime nosi amatersko pozorište u Velikoj Plani.

Rođen je 21. novembra/3. decembra 1886. u Velikoj Plani. Godinu dana po rođenju umrla mu majka, a sa deset godina ostao je i bez oca, koga su ubili politički protivnici. Osnovnu školu je završio u Velikoj Plani, a gimnaziju u Smederevu i Drugu mušku gimnaziju u Beogradu 1907. godine. Na Univerzitet u Beogradu upisao se 1907. godine, gde je završio studije germanistike 1914. Od 1909. do 1912. boravio je na studijama germanistike i estetike u Lajpcigu.

Tokom Prvog svetskog rata je radio u vojnoj cenzuri i povlačio se sa srpskom vojskom 1915. godine preko Peći, Rožaja i Podgorice do San Đovanija. Oporavljajući se od težeg zapaljenja pluća nakon povratka iz San Đovanija 1916. biva zarobljen u Ulcinju i odveden u logor Boldogasonj u Mađarskoj, današnji Frauenkirhen u Austriji. U logoru je ostao do jeseni 1918. godine.

Nakon rata radio je kao nastavnik u Četvrtoj muškoj gimnaziji u Beogradu, a zatim prešao u Narodno pozorište u Beogradu. Od 11. novembra 1924. do 21. avgusta 1925. bio je upravnik Narodnog pozorišta u Beogradu. Radio je kao saradnik i kritičar dnevnog lista „Epoha“, a novembra 1919. sa Simom Pandurovićem pokrenuo je književni časopis „Misao“ u kojem je objavljivao pozorišne kritike. Od 1925. do 1934. godine posvetio se književnom, prevodilačkom i uredničkom radu. Prevodio je sa engleskog i nemačkog jezika. Sa Borivojem Nedićem preveo je Šekspirove „Zimsku bajku“ i „Romea i Juliju“. Jedno vreme bio je direktor drame Narodnog pozorišta u Nišu, a tokom Drugog svetskog rata radio je kao reditelj Narodnog pozorišta u Beogradu. Režirao je Molijerovog „Tartifa“, u kojem su igrali Strahinja Petrović, Olga Spiridonović i Ljubinka Bobić.

U braku sa suprugom Danicom, rođenom Radmilović 1893, imao je sina Branimira Živojinovića, germanistu i prevodioca.