ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1900 - 1949.
Autor: Domaći
Tematika: Književnost
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Jezik: Srpski

KNJIGA PJESAMA - Miroslav Krleža (1931. godina)
Autor: Miroslav Krleža
Izdavač: Geca Kon, Beograd
Godina izdanja: 1931.
Broj strana: 124
Povez: mek
Format: 20cm
Stanje kao na slici. Dobro očuvana za ovu starost. Ima potpis na predlistu. Korice i listovi požuteli od starosti, izuzev toga u dobrom stanju.

Veoma RETKO i vredno prvo izdanje knjige `Knjiga pjesama` Miroslava Krleže.

„KNJIGA PJESAMA“, zbirka pesama objavljena 1931. godine u Beogradu (Izdavačka kuća Gece Kona). Obuhvata 56 naslova, od kojih dva obuhvataju pet odn četiri titla (Pesme jada, Pesme na livadi u junu). U celini, nije izdržala Krležine naknadne revizije sopstvenog lirskog opusa. Objavljivanjem Pesme u tami 1937. Krleža je najveći deo Pesničke knjige uvrstio u novu zbirku, a jedan od njenih ciklusa, Pesme o rezignaciji, već je uvršten u retrospektivnu Knjigu pesama 1932. godine. Isto je učinio i sa Pesmom na livadi u junu, koju je, međutim, 1937. godine preneo u Pjesme u tmina, ne ostavivši je, međutim, u konačnoj redakciji te zbirke. Podelu Knjige pesama potvrdila je i sveska Poezija (Zagreb 1969), koja se poštuje kao autorovo konačno izdanje poezije.

Iako je brzo nestala sa opšteg plana Krležinog lirskog stvaralaštva, Knjiga pjesama je zbirka koja ima prekretnicu u razvoju Krleže pesnika. Kasne dvadesete i početak tridesetih godina bile su doba Krležinog postepenog povlačenja sa pozicija bliskih avangardnoj poetici, tj. njegov povratak tradicionalnijim knjigama. tehnike, što se u Knjizi pesama manifestuje na više načina. Pre svega, zbirka je formalno mnogo uređenija od mladalačkih autorskih ciklusa, težnja je vraćanja vezanom stihu, koji ostaje nedovršen samo zbog Krležinovog, po svemu sudeći, nepotpunog ovladavanja zakonitostima naše akcenatske i akcenatsko-silabičke versifikacije. . Dalje, iz Knjige pesama nestaje tip haotične pesme po formi i kompoziciji, kojom obiluje zbirkama od Pesme I do Lirike. Mnoge pesme imaju oblik soneta ili ovaj oblik variraju sa manjim odstupanjima. Čak i nesoneti iz zbirke često pokazuju urednu strofičku organizaciju u kojoj najvažniju ulogu imaju različito rimovani katreni i dvostihi sa ravnomernom rimom. Duže pesme su formalno labavije organizovane, ali pošto je njihova tema obično narativna, a generička priroda baladno-dramska, one su uglavnom kompoziciono transparentne i usmerene ka jačim tačkama. Konačno, u Knjizi pesama izvesna stereotipizacija, iza kojih stoji autoritet prepoznatljivih knjiga. tradicija, podložna pesnikovim tematskim interesovanjima.

Knjiga pesama se delom pridružuje tendencijama socijalne književnosti dvadesetog veka, koja sa stanovišta društveno-kritičke društvene filozofije pokušava da osvetli društvene odnose u kasnom kapitalističkom sistemu. Među pesmama koje prate ovu tendenciju izdvajaju se Gospođa u poseti bolesnom detetu svoje služavke, Vino i karte i Lekar siromašnima. U drugom delu pesama ove zbirke obnavlja se poetika preavangardne estetske lirike, posebno simbolističke i impresionističke (pesme Bonca u predvečerje, Sat, Seoska crkva, Klovn). Ovoj inspiraciji od pesama o društvenim problemima bliži su introspektivni tekstovi iz Knjige pesama, u kojima K. iz sopstvenih sećanja ili iz perspektive svojih životnih iskustava i situacija bira pristup velikim egzistencijalnim temama kao što su usamljenost ili smrt.

Socijalne i, uslovno rečeno, estetske pesme iz Knjige pesama razlikuju se najčešće po spoljašnjem habitusu. Prve su obično dugačke, anegdotske ili čak narativne, i uglavnom su pisane dužim stihovima, koji ponekad podsećaju na heksametre („Zašto oči majke tako zbunjeno kruže? / Zašto su majčine ruke tako crne i grube?“, gospođa obilazeći svoje bolesno dete sobarice). Drugi su uglavnom manjeg obima, često u sonetnoj ili kvazisonetnoj formi, sa kraćim stihovima koji podsećaju na naše akcenatsko-silabičke metre (petostepeni jamb, dvanaestostepeni, osmostepeni). Njihova tema je koncentrisana, bez vremenske ekstenzije, izvedena iz trenutnih utisaka ili iz posmatračkog fokusa na objektu.

Obema inspiracijama iz Pesničke knjige zajedničko je to što Krležin pogled odvajaju od širokih panoramskih prostora koje obično impliciraju motivi njegovih ranih lirika i simfonija i upućuju ga u zatvoreni svet međuljudskih odnosa i civilizacijskih rekvizita. To, međutim, ne narušava kontinuitet vitalističkog pogleda na svet u Krležinoj poeziji: civilizacijski svet Knjige pesama je isti onaj koji se u Krležinoj ranoj lirici, kao prostoru degeneracije kosmičkog „sveživota”, suprotstavlja zdravom. svet prirode. Stoga motivi Knjige pesama često imaju negativan predznak, a njihovu negativnost najčešće izražavaju anksiozne organicističke metafore: slike raspadajućeg organskog tkiva, bolesti i propadanja („Sa slike žuta, mrtva, pokojna ruka maše“, Stara slika; „Sve je razlog kože, mesa, strasti, stida, /.../ na kraju uzdah, tama, tamna jama“, Trajanje). Svet kulture i istorije, kao dominantno iskustveno polje Knjige pesama, ostaje uglavnom bez pozitivne prirodne antiteze. Ako se i pojave motivi iz prirodnog sveta, oni su obično rezervisani za njih u poenti pesme, kojoj daju snagu, nasilje i gotovo terapeutski efekat („Neko nosi lampu, crne krune rastu / zelene i tamne, zelene i zelenije“, Sećanje na Galiciju 1916; „Iznad svega veje zvezdani vihor./